اورانوس و نپتون احتمالا میزبان اقیانوسهای عظیم آبی در اعماق خود هستند
اورانوس و نپتون احتمالا میزبان اقیانوسهای عظیم آبی در اعماق خود هستندنجوم و فضاعلمیسهشنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۳ - ۲۳:۵۵مطالعه 3 دقیقهسارا ارجمندتبلیغاتمشاهده همه ویدئوهاتبلیغاتتبلیغاتشبیهسازی یك دانشمند از محتویات غولهای یخی منظومه شمسی نشان میدهد كه آنها ممكن است دارای لایهای سیال در اعماق خود باشندتبلیغاتتقریبا ۴۰ سال پیش بشر با استفاده از فضاپیمای وویجر ۲ از سیارههای اورانوس و نپتون بازدید كرد .
در آن زمان، دانشمندان میدانهای مغناطیسی عجیب و بیسابقهای را در این دو سیاره اندازهگیری كردند كه براساس پژوهشی جدید، در مورد اورانوس احتمالا ناهنجاریهای مقطعی در زمان بازدید از آن بود. اما اكنون مطالعهای دیگر نشان میدهد كه عجیببودن میدان مغناطیسی این سیاره ممكن است به خاطر وجود اقیانوسهای زیر جو آن باشد .
سیارههای غولپیكر میتوانند دارای لایههای گازی بیرونی، لایهی مایع زیرین و در نهایت یك هستهی جامد مركزی باشند. بوركهارد میلیتزر از دانشگاه كالیفرنیا بركلی مدلی كامپیوتری را برای توصیف میدان مغناطیسی ساخته است كه نشان میدهد زیر جو سیارهها، آب، متان و آمونیاك وجود دارد .
فشارهای زیر جو بالا است و باعث ایجاد دو لایهی مجزا میشود: در قسمت زیرین لایهای از هیدروكربنهای روغنی و آمونیاك قرار دارد كه بخشی از هیدروژن خود را از دست دادهاند و در قسمت بالا آب و هیدروژن قرار دارند .
براساس مدلها، اورانوس هستهای سنگی هماندازه با عطارد دارد كه با یك لایهی ضخیم ۸۰۰۰ كیلومتری غنی از هیدروكربن احاطه شده است. بالای آن، لایهای تقریبا با همان ضخامت قرار دارد كه از آب تشكیل شده است و در فوقانیترین لایه هم جوی با ضخامت ۵۰۰۰ كیلومتر وجود دارد .
فضای داخلی شبیهسازی شده اورانوس و نپتون با لایههای آبی (رنگ آبی) كه از لایه داغ و پرفشار كربنی، نیتروژنی، هیدروژنی (رنگ كهربایی) جدا شده است.نپتون از نظر اندازه شبیه اورانوس است؛ اما دقیقا نسخهی دوقلوی آن به شمار نمیرود، بلكه حجیمتر و در عینحال كوچكتر است .
مدل میلیتزر، جوی نازكتر و هستهای بزرگتر (تقریبا هماندازه با مریخ) را برای نپتون نشان میدهد؛ اما هر دو سیارهی اورانوس و نپتون دارای لایههای یكسانی از آب و هیدروكربن هستند. میلیتزر در بیانیهای میگوید:حالا نظریهی خوبی داریم كه نشان میدهد چرا اورانوس و نپتون میدانهای متفاوتی دارند كه در عین حال بسیار متفاوت با سیارههایی مثل زمین، مشتری و زحل هستند .
این اطلاعات را قبلا نمیدانستیم. رفتارشان مانند آب و روغن است با این تفاوت كه روغن زیر قرار میگیرد زیرا هیدروژن خود را از دست داده است.براساس اندازهگیریهای وویجر ۲، میدانهای مغناطیسی اورانوس و نپتون نامنظم هستند و تفاوت زیادی با میدان شمال جنوبی زمین دارند .
از دید میلیتزر، علت این مسئله را میتوان در نبود همرفت در این دو دنیا پیدا كرد. لایهی هیدروكربنی به شكل ثابت و تقریبا مانند یك پلیمر پلاستیكی قرار گرفته است، بنابراین امكان همرفت را فراهم نمیكند. میلیتزر در ادامه توضیح میدهد:فكر میكنیم اقیانوسی در كار باشد كه هیدروژن با آن تركیب شده و رسانایی بالایی دارد كه برای میدان مغناطیسی ضروری است .
با اینحال اقیانوس یادشده دارای فشاری ۶۰ هزار برابر فشار سطح زمین است بنابراین ممكن است مانند یك شاره ابربحرانی (تركیبی از گاز و مایع) عمل كند تا اینكه به آب روی زمین شبیه باشد. این آب مانند روغن و آب از لایهی غنی از كربن در زیر كه اقیانوس را هستهی سیاره جدا میكند، متمایز میشود .
بیشتر بخوانید:اورانوس و نپتون از آنچه فكر میكنیم ساخته نشدهاند27 فروردین 03مطالعه '3سقوط در غولهای یخی اورانوس و نپتون چگونه است؟2 آذر 02مطالعه '2قبلا دانشمندان فكر میكردند فضای داخلی اورانوس و نپتونی درهمآمیختهتر باشند .
میلیتزر میگوید، نكتهی جدید این است كه آب از كربن جدا میشود؛ اما ممكن است اورانوس و نپتون به خاطر فاصلهشان از خورشید با هیدروژن كمتری نسبت به مشتری و زحل شكل گرفته باشند.لایهی آبی، عامل تولید میدانهای مغناطیسی نامنظم دو سیاره اورانوس و نپتون است .
فرضیهی دكتر میلیتزر میتواند تفاوت كلیدی بین مشتری و زحل و اورانوس و نپتون را توضیح دهد. بخش زیادی از مشتری و زحل را هیدروژن تشكیل میدهد. اولین گام برای درك منظومه شمسی تفاوت بین غولهای گازی و سیارههای سنگی بود .
سپس به تفاوت غولهای هیدروژنی و غولهای یخی میرسیم.یافتهی فوق میتواند دادههایی خوبی را برای بازگشت به اورانوس در دههی آینده فراهم كند. فضاپیمای مداری اورانوس میتواند حامل ابزارهایی برای اندازهگیری فضای داخلی و میدان مغناطیسی اورانوس باشد كه قادرند ساختار داخلی و میدان مغناطیسی اورانوس را اندازهگیری كنند و به وجود لایهی آبی در این سیاره پی ببرند .
منبع : https://www.zoomit.ir/space/430473-uranus-neptune-hidden-oceans/