ای دی اچ دی یا اختلال كم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) چیست؟

ای دی اچ دی یا اختلال كم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) چیست؟پزشكی و سلامتعلمیچهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳ - ۲۲:۳۰مطالعه 21 دقیقهآنیتا طاهرانپورتبلیغاتمشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتای دی اچ دی یكی از شایع‌ترین اختلالات روانی است كه كودكان را تحت تاثیر قرار می‌دهد .

ADHD اختلالی مزمن و ناتوان‌كننده در نظر گرفته می‌شود.تبلیغاتای دی اچ دی (ADHD) یا اختلال كم‌توجهی-بیش‌فعالی وضعیتی است كه بر رفتار افراد تأثیر می‌گذارد. مبتلایان به آن ممكن است بی‌قرار به نظر برسند، در تمركز مشكل داشته باشند و گاهی رفتارهای تكانشی نشان دهند .

علائم معمولاً از كودكی و در زمان تغییرات مهم مثل شروع مدرسه آشكار می‌شوند و اغلب قبل از ۱۲ سالگی تشخیص داده می‌شوند. با‌این‌حال، گاهی تشخیص تا بزرگسالی به تأخیر می‌افتد. علائم ای دی اچ دی ممكن است با افزایش سن بهبود یابند، اما بسیاری از افراد همچنان با مشكلات ناشی از این اختلال دست‌وپنجه نرم می‌كنند .

همچنین، افراد مبتلا به ADHD ممكن است مشكلات دیگری مثل اختلالات خواب یا اضطراب را نیز تجربه كنند.در ادامه‌ی مقاله،  به تفصیل به موضوعاتی مثل توضیح، تشخیص، كنترل و درمان بیماری ADHD می‌پردازیم.فهرست مطالبADHD چیست؟ انواع اختلال كم توجهی-بیش فعالی چیست؟نوع ADHD و انواع علائم بسته به نوعای دی اچ دی در بزرگسالاناختلال كم توجهی بیش فعالی در كودكاننشانه‌ها و علائم ADHD چیست؟نشانه‌های ADHD چیست؟علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟علائم ADHD در كودكان و نوجوانانعلائم ای دی اچ دی در بزرگسالاندلایل و عوامل خطر بیماری ADHD چیست؟گروه‌های در معرض خطرتشخیص اختلال كم‌توجهی بیش فعالیآیا ADHD در همه یكسان به نظر می‌رسد؟تشخیص نادرست درمان ای دی اچ دی چیستدرمان كم‌توجهی بیش فعالی در كودكاندرمان كم‌توجهی بیش فعالی در بزرگسالانسبك زندگی و درمان‌های خانگی بیماری ADHDپشتیبانی و كنار آمدن با بیماری ای دی اچ دی چیستآمادگی برای ملاقات با پزشكسخن پایانیكپی لینكADHD چیست؟ اختلال كم‌توجهی-بیش فعالی (ADHD) یا  نقص‌توجه-بیش فعالی یك اختلال عصبی رشدی است كه با علائم مداوم نقص در توجه، بیش فعالی و تحریك‌پذیری (تكانش‌گری) مشخص می‌شود .

برخی از افراد بیشتر علائم عدم توجه را دارند، برخی دیگر بیشتر علائم بیش ‌فعالی و تحریك‌پذیری دارند و برخی از افراد ADHD هر دو نوع علائم را بروز می‌دهند.علائم بیماری ADHD در كودكی شروع می‌شود و می تواند در زندگی روزمره از جمله روابط اجتماعی و مدرسه یا عملكرد شغلی اختلال ایجاد كند .

ADHD در بین كودكان و نوجوانان شایع‌تر است، اما بسیاری از بزرگسالان نیز این اختلال را دارند. درمان‌های مؤثر برای مدیریت علائم در دسترس است.Shutterstockكپی لینكانواع اختلال كم توجهی-بیش فعالی چیست؟بسته به اینكه در زمان تشخیص كدام علائم در فرد قوی‌تر است، سه روش مختلف وجود دارد كه ای دی اچ دی خود را نشان می‌دهد:ADHD-I یا ای دی اچ دی عمدتا بی‌توجه (قبلاً ADHD-H نامیده می‌شد یا اختلال نقص توجه بدون بیش‌فعالی)ADHD-HI یا ای دی اچ دی عمدتاً بیش فعالی یا تكانشی (رفتارهای ناگهانی)ADHD-C یا ای دی اچ دی تركیبی (تركیبی از علائم بی‌توجهی و بیش فعالی)كپی لینكنوع ADHD و انواع علائم بسته به نوعای دی اچ دی عمدتاً بی‌توجهبرای افراد ADHD عمدتا بی‌توجه، سخت است كه یك كار را سازماندهی كنند یا به اتمام برسانند، به جزئیات توجه یا دستورالعمل‌ها و مكالمات را دنبال كنند .

حواس افراد ADHD عمدتا بی‌توجه به راحتی پرت می‌شود یا جزئیات امور روزانه را فراموش می‌كنند.ای دی اچ دی عمدتاً بیش‌فعال-تكانشیافراد ADHD عمدتا بیش فعالی زیاد حركت و زیاد صحبت می‌كنند. برای فرد مبتلا به این نوع  ای دی اچ دی سخت است كه برای مدت طولانی در یك جا بنشیند (مثلاً هنگام غذا‌خوردن یا انجام تكالیف) .

كودكان كوچك‌تر ممكن است مدام بدوند، بپرند یا از جایی بالا بروند. فرد مبتلا، احساس بی‌قراری دارد و با تكانشگری دست‌وپنجه نرم می‌كند. كسی كه ای دی اچ دی تكانشی دارد ممكن است زیاد حرف دیگران را قطع كند، چیزها را از دست دیگران بگیرد یا در زمان‌های نامناسب صحبت كند .

فرد با بیماری ADHD تكانشی ممكن است در انتظار نوبت یا گوش‌دادن به دستورالعمل‌ها دچار مشكل شود. تكانشگری ممكن است باعث تصادفات و جراحات بیشتری در این افراد نسبت به عموم شود.ای دی اچ دی تركیبیعلائم هر دو نوع فوق به طور مساوی در فرد وجود دارند .

كپی لینكای دی اچ دی در بزرگسالانADHD بزرگسالان ممكن است به روابط ناپایدار، عملكرد ضعیف كاری یا عملكرد ضعیف در تحصیلات، عزت‌نفس پایین و سایر مشكلات منجر شود. اگرچه این بیماری ADHD بزرگسالان نامیده می‌شود، علائم آن در اوایل كودكی شروع می‌شود و در بزرگسالی ادامه می‌یابد .

در بعضی موارد، ای دی اچ دی تا زمان بلوغ فرد، مشخص نیست یا تشخیص داده نمی‌شود. علائم ای دی اچ دی در بزرگسالان ممكن است به اندازه‌ی علائم بیش فعالی در كودكان مشخص نباشد. در بزرگسالان، بیش فعالی ممكن است كاهش یابد، اما مقابله با تحریك‌پذیری، بی‌قراری و مشكل در توجه ممكن است ادامه یابد .

درمان بیماری ADHD بزرگسالان مشابه درمان ADHD در دوران كودكی است. درمان بیماری ADHD در بزرگسالان شامل داروها، مشاوره‌ی روانشناختی (روان درمانی) و درمان هرگونه شرایط سلامت روانی مرتبط با ای دی اچ دی است.بیشتر بخوانیدپزشكان در تشخیص و درمان ADHD بزرگسالان دچار مشكل هستند16 خرداد 03مطالعه '6اختلال كم‌توجهی بیش‌فعالی یا ADHD در بزرگسالان شایع‌تر از تصورات پیشین است27 مهر 02مطالعه '3كپی لینكاختلال كم توجهی بیش فعالی در كودكانبیماری ADHD  یكی از شایع‌ترین اختلالات روانی است كه بر كودكان تأثیر می‌گذارد .

علائم ADHD شامل عدم توجه، بیش فعالی و تحریك پذیری است. بیماری ADHD اختلالی مزمن و ناتوان‌كننده محسوب می‌شود كه درصورت عدم درمان مناسب، می‌تواند به عزت نفس و عملكرد اجتماعی ضعیف در كودكان منجر شود.تخمین زده می شود ۸٫۴ درصد از كودكان و ۲٫۵ درصد از بزرگسالان دارای ADHD هستند .

ADHD اغلب در كودكان در سن مدرسه مشخص می‌شود و اختلال در كلاس یا مشكلات مربوط به تكالیف در مدرسه را در پی دارد. این اختلال در پسرها بیشتر از دخترها تشخیص داده می‌شود، زیرا علائم آن به‌طور متفاوتی در هر جنس ظاهر می‌شوند .

با‌این‌حال، بدین معنا نیست كه پسرها بیشتر از دخترها درمعرض ابتلا ADHD هستند. پسرها معمولاً علائمی مانند بیش‌فعالی و رفتارهای بیرونی نشان می‌دهند، در حالی كه دخترها بیشتر علائم بی‌تحركی دارند.كپی لینكنشانه‌ها و علائم ADHD چیست؟كاملاً طبیعی است كه كودكان گاهی در تمركز یا رفتار مشكل داشته باشند .

با‌این‌حال، كودكانی كه مبتلا به ADHD هستند، این رفتارها را پشت سر نمی‌گذارند. علائم آن‌ها ممكن است ادامه‌دار یا شدید باشد و باعث مشكلاتی در مدرسه، خانه یا میان دوستان شود.كپی لینكنشانه‌های ADHD چیست؟كودك مبتلا به ADHD ممكن است:زیاد در خیال‌پردازی غرق شود .

زیاد چیزها را فراموش كرده یا گم كند.مدام وول بخورد یا بی‌قراری كند.بیش‌از‌حد صحبت كند.اشتباهاتی از روی بی‌دقتی مرتكب شود یا در معرض خطرات غیرضروری قرار گیرد.در برابر وسوسه‌ها مقاومت سختی داشته باشد.در نوبت‌گرفتن مشكل داشته باشد .

در كنار‌آمدن با دیگران دچار مشكل شود.كپی لینكعلائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟علائم ADHD را می‌توان به دو دسته‌ی مشكلات رفتاری بی‌توجهی و بیش فعالی تقسیم كرد. بسیاری از افراد مبتلا به ADHD مشكلاتی دارند كه در هر دو دسته قرار می‌گیرد، اما همیشه این‌گونه نیست .

برای مثال، حدود ۲ تا ۳ نفر از هر ۱۰ فرد مبتلا، فقط در تمركز و توجه مشكل دارند و نشانه‌ای از بیش‌فعالی یا تكانشگری ندارند. این نوع از بیماری ADHD با عنوان اختلال نقص توجه (ADD) نیز شناخته می‌شود. این نوع از بیماری ADHD گاهی ممكن است نادیده گرفته شود، زیرا علائم آن می‌تواند كمتر مشهود باشد .

ای دی اچ دی در پسرها بیشتر از دخترها تشخیص داده می‌شود. دخترها بیشتر علائم بی‌توجهی نشان می‌دهند و كمتر رفتارهای مخربی دارند كه علائم ADHD را آشكار كند. به همین دلیل، ممكن است ADHD در دخترها همیشه تشخیص داده نشود .

دختران مبتلا به ADHD بیشتر علائم بی‌توجهی نشان می‌دهند.Getty Imagesكپی لینكعلائم ADHD در كودكان و نوجوانانعلائم كم‌توجهی بیش فعالی در كودكان و نوجوانان به خوبی تعریف شده‌اند و معمولاً قبل از ۶ سالگی قابل مشاهده هستند .

این علائم در بیش از یك موقعیت (مانند خانه و مدرسه) رخ می‌دهند. كودكان ممكن است علائم هر دو نوع بی‌توجهی و بیش‌فعالی-تكانشگری را داشته باشند، یا فقط علائم یكی از این نوع رفتارها را نشان دهند.بی‌توجهی (مشكل در تمركز و توجه)نشانه‌های اصلی بی‌توجهی شامل موارد زیر است:داشتن دامنه‌ی توجه كوتاه و حواس‌پرتی مكرراشتباهات از روی بی‌دقتی، مثلاً در تكالیف مدرسهبه نظر فراموشكار بودن یا گم‌كردن زیاد اشیاءناتوانی در ادامه‌دادن وظایفی كه خسته‌كننده یا زمان‌بر هستندظاهراً گوش‌نكردن یا انجام‌ندادن دستورالعمل‌هاتغییر مداوم فعالیت یا وظیفهمشكل در سازماندهی وظایفتكانشگری و بیش فعالی در كودكاننشانه‌های اصلی تكانشگری و بیش‌فعالی در كودكان شامل موارد زیر است:ناتوانی در آرام‌نشستن، به خصوص در محیط‌های آراموول خوردن مداومناتوانی در تمركز بر وظایفحركات بدنی بیش‌از‌حدصحبت‌كردن بیش‌از‌حدناتوانی در انتظار برای رسیدن نوبتعمل‌كردن بدون فكرقطع مكالماتكمبود یا نداشتن حس خطرعلائم یادشده ممكن است مشكلات قابل‌توجهی در زندگی كودك ایجاد كنند، مانند عدم موفقیت در مدرسه، تعامل اجتماعی ضعیف با دیگر كودكان و بزرگسالان، و مشكلات انضباطی .

اختلالات مرتبط در كودكان و نوجوانان مبتلا به ADHD چیست؟اگرچه همیشه این‌طور نیست، برخی كودكان ممكن است نشانه‌های مشكلات یا اختلالات دیگری نیز همراه با ADHD داشته باشند، مانند:اختلال اضطراب: باعث نگرانی و عصبی‌بودن مداوم كودك می‌شود و ممكن است علائم جسمی مانند تپش قلب، تعریق و سرگیجه ایجاد كند .

اختلال نافرمانی مقابله‌ جویانه (ODD): تعریف آن رفتار منفی و مخرب است، به ویژه نسبت به افراد دارای قدرت، مانند والدین و معلمان.اختلال سلوك (CD): اغلب شامل رفتارهای بسیار ضد‌اجتماعی مانند دزدی، دعوا، خرابكاری و آسیب‌زدن به افراد یا حیوانات است .

افسردگیمشكلات خواب: مشكل در به‌خواب‌رفتن در شب و داشتن الگوهای خواب نامنظم.اختلال طیف اوتیسم (ASD): بر تعامل اجتماعی، ارتباطات، علایق و رفتار تأثیر می‌گذارد.اختلال هماهنگی رشد: وضعیتی كه بر هماهنگی جسمی تأثیر می‌گذارد .

صرع: وضعیتی كه بر مغز تأثیر می‌گذارد و باعث تشنج‌های مكرر می‌شود.سندرم تورت: وضعیتی در سیستم عصبی كه با تركیبی از صداها و حركات غیرارادی (تیك‌ها) مشخص می‌شود.مشكلات یادگیری: مانند دیسلكسیا.كپی لینكعلائم ای دی اچ دی در بزرگسالاندر بزرگسالان، علائم ای دی اچ دی تعریف دقیق‌ ندارند .

این امر عمدتاً به دلیل كمبود تحقیقات درباره‌ی بیماری ADHD در بزرگسالان است. از آنجا كه ADHD یك اختلال رشدی است، تصور می‌شود كه نمی‌تواند در بزرگسالان بدون ظاهر‌شدن اولیه در كودكی ایجاد شود. اما علائم ADHD در كودكان و نوجوانان اغلب به بزرگسالی راه پیدا می‌كند .

نحوه‌ی تأثیرگذاری علائم ADHD در بزرگسالان می‌تواند بسیار متفاوت از كودكان باشدنحوه‌ی تأثیرگذاری بی‌توجهی، بیش ‌فعالی و تكانشگری در بزرگسالان می‌تواند بسیار متفاوت از كودكان باشد. به عنوان مثال، بیش ‌فعالی در بزرگسالان كاهش می‌یابد، در حالی كه بی‌توجهی با افزایش فشارهای زندگی بزرگسالی باقی می‌ماند .

علائم ADHD در بزرگسالان نیز معمولاً بسیار ظریف‌تر از علائم دوران كودكی هستند. برخی متخصصان موارد زیر را به عنوان فهرستی از علائم مرتبط با ADHD در بزرگسالان پیشنهاد كرده‌اند:بی‌دقتی و عدم توجه به جزئیاتشروع مداوم وظایف جدید قبل از اتمام وظایف قبلیمهارت‌های سازماندهی ضعیفناتوانی در تمركز یا اولویت‌بندیگم‌كردن یا جا‌گذاشتن مداوم اشیاءفراموشكاریبی‌قراری و عصبی‌بودندشواری در ساكت‌ماندن و صحبت‌كردن بی‌نوبتپاسخ‌دادن بی‌درنگ و قطع‌كردن صحبت دیگراننوسانات خلقی، تحریك‌پذیری و عصبانیت سریعناتوانی در مدیریت استرسصبر بسیار كمریسك‌پذیری در فعالیت‌ها، اغلب بدون توجه به ایمنی خود یا دیگران؛ مانند رانندگی خطرناكGetty Imagesاختلالات مرتبط در بزرگسالان مبتلا به بیماری ADHDبیماری ADHD در بزرگسالان، مانند بیماری ADHD در كودكان و نوجوانان نیز می‌تواند همراه با چندین مشكل یا اختلال مرتبط رخ دهد .

یكی از شایع‌ترین آن‌ها افسردگی است. سایر شرایطی كه بزرگسالان ممكن است همراه با ADHD داشته باشند شامل موارد زیر است:اختلالات شخصیتی: شرایطی كه در آن فرد از نظر تفكر، ادراك، احساس یا ارتباط با دیگران به طور قابل‌توجهی با دیگران تفاوت دارد .

اختلال دو قطبی: وضعیتی كه بر خلق‌وخو تأثیر می‌گذارد و ممكن است از یك حالت به حالت دیگر تغییر كند.اختلال وسواس فكری-عملی (OCD): وضعیتی كه باعث افكار وسواسی و رفتارهای اجباری می‌شود.مشكلات رفتاری مرتبط با بیماری ADHD همچنین ممكن است مشكلاتی مانند دشواری در روابط و تعاملات اجتماعی را ایجاد كند .

بیشتر بخوانیداختلال دوقطبی؛ علائم و نشانه‌ها و درمان28 آبان 99مطالعه '24اختلال وسواس فكری عملی (OCD)؛ علائم، علل و درمان1 آبان 99مطالعه '11بیماری اوتیسم: علائم، علت‌ها و راه‌های درمان و تشخیص آن9 دی 97مطالعه '26كپی لینكدلایل و عوامل خطر بیماری ADHD چیست؟دانشمندان هنوز علل خاص ADHD را شناسایی نكرده‌اند .

در حالی كه شواهد فزاینده‌ای وجود دارد كه ژنتیك به ADHD كمك می‌كند و چندین ژن با این اختلال مرتبط هستند، هیچ ژن یا تركیب ژن خاصی به عنوان علت این اختلال شناسایی نشده است. با‌این‌حال، توجه به این نكته مهم است كه بستگان افراد ADHD نیز اغلب تحت تأثیر قرار می‌گیرند .

شواهدی از تفاوت‌های آناتومیكی در مغز كودكان مبتلا به ADHD در مقایسه با سایر كودكان بدون این بیماری وجود دارد. به عنوان مثال، در كودكان مبتلا به ADHD حجم ماده‌ی خاكستری و سفید مغز كاهش می‌یابد و در حین انجام وظایف خاص، نواحی مختلف از مغزشان فعال است .

دانشمندان هنوز علل خاص ADHD را شناسایی نكرده‌اندعلاوه بر ژنتیك، محققان به دنبال تفاوت‌هایی در رشد مغز و زیست‌شناسی عصبی در میان افراد ADHD در مقایسه با افراد بدون این اختلال هستند. محققان همچنین در حال مطالعه‌ی عوامل محیطی هستند كه ممكن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد؛ از جمله آسیب‌های مغزی، تغذیه و محیط‌های اجتماعی .

مطالعات بیشتر نشان داده است كه لوب‌های فرونتال، هسته دم‌دار و ورمیس مخچه مغز در ADHD تحت تاثیر قرار می‌گیرند. چندین عامل غیر‌ژنتیكی نیز با این اختلال مرتبط هستند، مانند وزن كم هنگام تولد، زایمان زودرس، قرار‌گرفتن در معرض سموم (الكل، سیگار، سرب و غیره) در دوران بارداری و استرس شدید در دوران بارداری .

كپی لینكگروه‌های در معرض خطراعتقاد بر این است كه افراد خاصی بیشتر در معرض خطر ای دی اچ دی هستند، از جمله:كسانی كه نارس (قبل از هفته‌ی ۳۷ بارداری) یا با وزن كم متولد می‌شوند.افرادی كه صرع دارند.افراد با آسیب مغزی كه یا در رحم یا پس از آسیب شدید سر بعد تولد اتفاق افتاده است .

خطر بیماری ADHD ممكن است افزایش یابد اگر:فرد خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به بیماری ADHD یا سایر اختلالات سلامت روان داشته باشد.مادر فرد در دوران بارداری سیگار می‌كشیده، الكل می‌نوشیده یا مواد مخدر مصرف می‌كرده است .

در دوران كودكی، در معرض سموم محیطی مانند سرب، كه عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شود، قرار داشته است.فرد نارس به دنیا آمده باشد.كپی لینكتشخیص اختلال كم‌توجهی بیش فعالیبراساس علائم خاص، یك فرد می‌تواند به یكی از سه نوع ADHD تشخیص داده شود؛ بی توجهی، بیش فعالی- تكانشگری و تركیبی .

علائم ADHD باید در دوران كودكی (قبل از ۱۲ سالگی) شروع شود. علائم اغلب تا سنین نوجوانی و بزرگسالی ادامه می‌یابد و معیار تشخیص براساس سن كمی متفاوت است.كودكان تا ۱۶ سال باید حداقل شش علامت بی‌توجهی، بیش فعالی و تكانشگری یا هر دو را نشان دهند .

بزرگسالان و جوانان بالای ۱۶ سال باید حداقل پنج علامت بی‌توجهی، بیش فعالی و تكانشگری یا هر دو را نشان دهند.برای تشخیص ADHD، علائم فرد نیز باید:علائم ای دی اچ دی حداقل به مدت ۶ ماه ادامه‌دار باشند.علائم در دو یا چند موقعیت (مثلاً در خانه، محل كار، مدرسه یا با دوستان) اتفاق بیفتد .

در عملكرد اجتماعی، تحصیلی یا كاری مانع باشد یا به این فعالیت‌ها آسیب برساند.استرس، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و سایر شرایط یا بیماری‌های فیزیكی می‌توانند علائمی مشابه علائم ADHD ایجاد كنند. ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی باید یك ارزیابی كامل برای تعیین علت علائم، تشخیص و شناسایی درمان‌های موثر انجام دهد .

تشخیص صحیح ADHD ممكن است سخت باشدارائه‌دهندگان مراقبت‌های اولیه گاهی‌اوقات ADHD را تشخیص می‌دهند و درمان می‌كنند یا ممكن است فرد را به متخصص بهداشت روان ارجاع دهند. در طول یك ارزیابی، یك ارائه دهنده معمولا:سلامت روان و سابقه‌ی پزشكی فرد، از جمله خلق‌و‌خو و شرایط گذشته‌ی سلامتی یا فعلی او را بررسی می‌كند .

به رفتار فعلی فرد یا اگر یك بزرگسال باشد به رفتار او در دوران كودكی و تجربیات مدرسه نگاه می‌كند. برای به‌دست‌آوردن این اطلاعات، پزشك ممكن است اجازه بخواهد با خانواده، دوستان، شركا، معلمان و دیگرانی كه فرد را به خوبی می‌شناسند و در محیط‌های مختلف دیده‌اند، صحبت كند تا درباره‌ی رفتارها و تجربیات در خانه، مدرسه یا جاهای دیگر بیاموزد .

از مقیاس‌های استاندارد رتبه‌بندی رفتار یا چك‌لیست‌های علائم بیماری ADHD برای تعیین اینكه آیا فرد معیارهای تشخیص ADHD را دارد یا خیر، استفاده می‌كند.آزمون‌های روان‌شناختی را انجام می‌دهد كه به مهارت‌های شناختی مانند حافظه كاری، عملكرد اجرایی (توانایی‌هایی مانند برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری)، توانایی‌های بصری و فضایی یا استدلال می‌پردازد .

چنین آزمون‌هایی می‌توانند به شناسایی نقاط قوت و چالش‌های روانی یا شناختی (مربوط به تفكر) و شناسایی یا رد ناتوانی‌های یادگیری احتمالی كمك كنند.كپی لینكآیا ADHD در همه یكسان به نظر می‌رسد؟هر كسی می‌تواند اختلال كم‌توجهی بیش فعالی داشته باشد .

با‌این‌حال، پسران و مردان بیشتر علائم بیش فعالی و تكانشی دارند، در حالی كه دختران و زنان بیشتر به ای دی اچ دی بی‌توجهی مبتلا می‌شوند.ADHD همچنین در هر سنی قابل‌تشخیص است، اگرچه علائم باید در دوران كودكی (قبل از ۱۲ سالگی) شروع شده باشد .

افراد بزرگسال مبتلا به ADHD اغلب سابقه‌ی مشكلاتی در مدرسه، كار و روابط دارند. علائم ADHD ممكن است با بالا رفتن سن فرد تغییر كند.كودكان بیش فعالی و تكانشگری را به عنوان شایع ترین علائم نشان می‌دهند. با افزایش میزان موقعیت‌های تحصیلی و اجتماعی، علائم بی‌توجهی اغلب برجسته‌تر می‌شود و شروع به تداخل با عملكرد تحصیلی و روابط با همسالان می‌كند .

افراد ای دی اچ دی در روابط خود مشكل دارندنوجوانان معمولا بیش فعالی كمتری نشان می‌دهند و ممكن است به صورت بی‌قرار یا مضطرب به نظر برسند. علائم بی‌توجهی و تكانشگری معمولاً ادامه می‌یابد و ممكن است باعث چالش‌های تحصیلی، مدیریتی (سازماندهی) یا روابط شود .

افراد نوجوان مبتلا به ADHD بیشتر درگیر رفتارهای تكانشی و پرخطر مانند مصرف مواد و فعالیت جنسی ناایمن هستند.بزرگسالان، از جمله افراد مسن مبتلا به ADHD، ممكن است بی‌توجهی، بی‌قراری و تكانشگری را نشان دهند، اگرچه در برخی افراد، این علائم كمتر آسیب‌زننده و تخریب‌كننده خواهد بود .

این افراد همچنین ممكن است تحریك‌پذیر باشند، تحمل ناامیدی و استرس پایینی داشته باشند یا تغییرات خلقی مكرر یا شدید را تجربه كنند.ممكن است برخی از بزرگسالان در دوران جوانی مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده باشند، زیرا معلمان یا خانواده‌هایشان، این اختلال را تشخیص نداده‌اند، آن‌ها به شكل خفیفی از این اختلال مبتلا بوده‌اند یا تا زمانی كه نیازهای بزرگسالی را تجربه نكرده‌اند، به خوبی از عهده‌ی بیماری ADHD برآمده‌اند .

اما هرگز دیر نیست كه به دنبال تشخیص و درمان ای دی اچ دی و سایر شرایط سلامت روانی باشید كه ممكن است همراه با آن رخ دهد. درمان موثر می‌تواند زندگی روزمره را برای افراد ADHD و خانواده‌هایشان آسان‌تر كند.بیشتر بخوانیداگر بی‌قرار، پرانرژی یا بی‌توجه هستید، لزوما به اختلال كم‌توجهی بیش‌فعالی مبتلا نیستید17 مرداد 03مطالعه '6دچار بیش فعالی (ADHD) هستید؟ این ویدئو مخصوص شما است! [تماشا كنید]25 تیر 02مطالعه '1كپی لینكتشخیص نادرست ADHD یك اختلال عصبی-رشدی است كه با علائمی مانند دشواری در تمركز، بی‌قراری و رفتارهای تكانشی شناخته می‌شود .

با‌این‌حال، این علائم می‌توانند با نشانه‌های سایر مشكلات و بیماری‌ها همپوشانی داشته باشند كه ممكن است به تشخیص نادرست منجر شود.شرایطی كه ممكن است با ای دی اچ دی اشتباه گرفته شوند:اختلال دوقطبی: این اختلال با نوسانات شدید خلقی همراه است كه می‌تواند با علائم بیماری ADHD اشتباه گرفته شود .

اختلال طیف اوتیسم (ASD): برخی از ویژگی‌های اوتیسم، مانند مشكلات در تعاملات اجتماعی و رفتارهای تكراری، می‌توانند باعلائم افراد ADHD اشتباه گرفته شوند.اختلالات خواب: كمبود خواب یا اختلالات خواب می‌توانند منجر به مشكلات تمركز و رفتارهای بیش ‌فعالانه شوند كه با علائم ای دی اچ دی مشابه است .

اختلالات پردازش حسی(SPD): افرادی كه با این اختلال مواجه هستند، ممكن است در پردازش اطلاعات حسی دچار مشكل شوند كه می‌تواند با بی‌توجهی و بی‌قراری مرتبط با ADHD اشتباه گرفته شود.مشكلات شنوایی: كاهش شنوایی می‌تواند منجر به مشكلات در پیروی از دستورات و تمركز شود كه ممكن است به اشتباه به عنوان ADHD تشخیص داده شود .

افت قند خون: سطوح پایین قند خون می‌تواند باعث تحریك‌پذیری و مشكلات تمركز شود كه با علائم ADHD همپوشانی دارد.عوامل مرتبط با تشخیص نادرست:سن: كودكانی كه در سنین پایین‌تر وارد مدرسه می‌شوند، به دلیل تفاوت در سطح بلوغ، ممكن است بیشتر در معرض تشخیص نادرست ADHD قرار گیرند .

جنسیت: پسران بیشتر از دختران تشخیص ADHD دریافت می‌كنند. این ممكن است به دلیل آن باشد كه پسران علائم بیش‌فعالی بیشتری نشان می‌دهند، در حالی كه دختران بیشتر با بی‌توجهی مواجه هستند كه كمتر مشهود است.كپی لینكدرمان ای دی اچ دی چیستدرمان ADHD چیست؟ در واقع درمان ای دی اچ دی بسته به سن و نوع بیماری می‌تواند متفاوت باشد در ادامه، درمان بیماری ADHD در بزرگسالان و كودكان را از هم جدا كردیم تا راحت‌تر به آن‌ها بپردازیم .

كپی لینكدرمان كم‌توجهی بیش فعالی در كودكانفرزند من مبتلا به بیماری ADHD تشخیص داده شده است، حالا چه كاری باید انجام دهم؟ وقتی كودكی مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش ‌فعالی تشخیص داده می‌شود، والدین اغلب نگران هستند كه كدام روش درمانی برای فرزندشان مناسب‌تر است و درمان ای دی اچ دی چیست؟ بیماری ADHD  اغلب با درمان مناسب قابل مدیریت است .

گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارد و بهترین روش درمان بستگی به فرد، خانواده و محیط او دارد.رفتاردرمانی در درمان ADHD كودكان بسیار مهم استبرای پیدا‌كردن بهترین گزینه‌ها در كنترل كم‌توجهی بیش فعالی در كودكان، توصیه می‌شود كه والدین به‌طور نزدیك با افرادی كه در زندگی كودك نقش دارند، از جمله معلمان، مربیان و اعضای خانواده، همكاری كنند .

انواع درمان‌ها برای كودكان۱.درمان رفتاریدرمان‌های رفتاری برای كودكانآموزش مدیریت رفتار برای والدینمداخلات رفتاری در كلاس درسای دی اچ دی نه تنها بر توانایی كودك برای توجه یا نشستن در مدرسه تأثیر می‌گذارد، بلكه بر روابط با خانواده و سایر كودكان نیز تأثیرگذار است .

كودكان مبتلا به ADHD اغلب رفتارهایی از خود نشان می‌دهند كه می‌تواند برای دیگران بسیار مخرب باشد. رفتار‌درمانی یك گزینه‌ی درمانی است كه ممكن است به كاهش این رفتارها و به افزایش مهارت‌های خود‌تنظیمی كمك كند .

شروع رفتاردرمانی به محض تشخیص، اغلب مفید است.۲.داروهاداروهای محركداروهای غیرمحركتوصیه‌های درمانی بر اساس گروه سنیكودكان زیر ۶ سال: آكادمی پزشكی كودكان آمریكا (AAP) توصیه می‌كند كه آموزش مدیریت رفتار به والدین به عنوان اولین روش درمانی انجام شده و پیش از امتحان دارو از آن استفاده شود .

برای كودكان زیر ۶ سال، درمان رفتاری اولین قدم مهم پیش از استفاده از دارو است، زیرا:آموزش مدیریت رفتار به والدین مهارت‌ها و استراتژی‌های لازم را برای كمك به كودكشان ارائه می‌دهد.این آموزش به‌اندازه دارو برای كودكان خردسال مؤثر است .

كودكان خردسال عوارض جانبی بیشتری از داروهای بیماری ADHD نسبت به كودكان بزرگ‌تر تجربه می‌كنند.تأثیرات بلندمدت داروها روی كودكان خردسال به‌خوبی بررسی نشده است.كودكان ۶ ساله و بالاتر: تركیب دارو و رفتاردرمانی توصیه می‌شود .

برای كودكان تا ۱۲ سال، آموزش مدیریت رفتار به والدین و برای نوجوانان، رفتاردرمان‌ی‌های دیگری توصیه می‌شود. همچنین، مداخلات رفتاری در كلاس و حمایت‌های مدرسه می‌توانند بخشی از برنامه‌ی درمان باشند.نكات كلیدی رفتار درمانیاهداف رفتار درمانی یادگیری یا تقویت رفتارهای مثبت و حذف رفتارهای ناخواسته یا مشكل‌ساز برای افراد ADHD است .

رویكردهای رفتار درمانی والدین، كودكان و مداخلات رفتاری در كلاس درس، می‌توانند با هم استفاده شوند. درمان برای كودكانی كه در برنامه‌های دوران كودكی شركت می‌كنند، معمولاً اگر والدین و مربیان با یكدیگر برای كمك به كودك همكاری كنند، بسیار مؤثر است .

نكاتی كه در رفتار درمانی افراد ADHD مهم است شامل:ایجاد روال ثابت: برنامه‌های روزانه را یكسان نگه دارید.سازماندهی محیط: كودك را تشویق كنید وسایل خود را مرتب كند.مدیریت عوامل حواس‌پرتی: محیطی آرام و بدون عوامل مزاحم ایجاد كنید .

كاهش گزینه‌ها: انتخاب‌های محدودتری ارائه دهید تا كودك احساس فشار نكند.ارتباط واضح و مشخص: دستورات كوتاه و واضح بدهید.برنامه‌ریزی: وظایف را به مراحل كوچك‌تر تقسیم كنید.استفاده از اهداف و تشویق: رفتارهای مثبت را با ستایش یا پاداش تشویق كنید .

انضباط موثر: به جای تنبیه فیزیكی، از روش‌هایی مانند توقف موقت یا محدودیت‌های منطقی استفاده كنید.ایجاد فرصت‌های مثبت: استعدادهای كودك را شناسایی و تقویت كنید.سبك زندگی سالم: تغذیه مناسب، فعالیت بدنی كافی و خواب كافی علائم ADHD را كاهش می‌دهند .

نكات كلیدی درمان داروییدارو می‌تواند به مدیریت علائم افراد ADHD كمك كند و رفتارهای دشوار را كاهش دهد. دو نوع دارو برای كودكان بالای ۶ سال تأیید شده‌اند:۱.داروهای محرك: معمول‌ترین و موثرترین داروها كه علائم را سریع كاهش می‌دهند .

۲.داروهای غیرمحرك: تأثیر كندتری دارند اما تا ۲۴ ساعت اثر می‌كنند.والدین باید همراه با پزشك، داروی مناسب و دوز متناسب را پیدا كنند و اثرات جانبی مانند كاهش اشتها یا مشكلات خواب را در نظر بگیرند.یادآوری مهم: برای كودكان زیر ۶ سال، رفتاردرمانی قبل از دارو توصیه می‌شود، زیرا دارو ممكن است مؤثر نباشد و عوارض جانبی شدیدتری داشته باشد .

كپی لینكدرمان كم‌توجهی بیش فعالی در بزرگسالانتست ADHD در بزرگسالان چیست؟ درمان استاندارد ADHD در بزرگسالان معمولاً شامل دارو، آموزش، یادگیری مهارت‌ها و مشاوره‌ی روان‌شناختی است. تركیب این روش‌ها اغلب مؤثرترین نتیجه را دارد .

این درمان‌ها می‌توانند به مدیریت علائم ای دی اچ دی كمك كنند، اما آن را درمان نمی‌كنند. ممكن است زمان ببرد تا درمان مناسب برای فرد مشخص شود.داروهای ای دی اچ دی چیست؟توجه كنید كه برای یافتن درمان مناسب، افراد ADHD باید با پزشك در مورد مزایا و معایب هر دارو صحبت كند .

داروهای محرك مانند متیل فنیدات یا آمفتامین معمولاً رایج‌ترین داروهای تجویز‌شده برای بیماری ADHD هستند. این داروها سطوح مواد شیمیایی مغزی به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی را متعادل می‌كنند.داروهای غیرمحرك مثل آتوموكستین غیرمحرك و برخی داروهای ضدافسردگی مانند بوپروپیون نیز ممكن است استفاده شوند .

این داروها كندتر از محرك‌ها عمل می‌كنند اما برای كسانی كه نمی‌توانند از محرك‌ها استفاده كنند گزینه‌های خوبی هستند.داروهای هر فرد برای درمان ADHD شخصی‌سازی شده استدوز و نوع دارو در افراد ADHD مختلف، متفاوت است، بنابراین پیدا‌كردن داروی مناسب ممكن است زمان ببرد .

هرگونه عوارض جانبی را به پزشك اطلاع دهید.مشاوره‌ی روان‌شناختیمشاوره برای ADHD بزرگسالان به‌طور كلی شامل مشاوره روانشناختی (روان درمانی)، آموزش اختلال كم‌توجهی بیش فعالی چیست و مهارت‌های یادگیری برای كمك به موفقیت برای كنترل بیماری می‌شود .

مشاوره می‌تواند به فرد كمك كند:مهارت‌های مدیریت زمان و سازماندهی را بهبود دهد،رفتارهای تكانشی را كاهش دهد،مهارت‌های حل مسئله را تقویت كند،با شكست‌های گذشته در تحصیل، كار یا روابط كنار بیاید،عزت‌نفس خود را بهبود دهد،روابط خود با خانواده، همكاران و دوستان را بهتر كند،و استراتژی‌هایی برای كنترل خشم یاد بگیرد .

انواع رایج مشاوره:درمان شناختی-رفتاری (CBT): این نوع مشاوره مهارت‌هایی برای مدیریت رفتار و تغییر الگوهای فكری منفی به مثبت آموزش می‌دهد.مشاوره‌ی خانوادگی و زناشویی: این نوع درمان به خانواده كمك می‌كند استرس ناشی از زندگی با افراد ADHD را مدیریت كرده و مهارت‌های ارتباطی را بهبود دهند .

كار روی روابطافراد ADHD ممكن است بی‌نظم باشند، وقت ملاقات‌ها را فراموش كنند یا تصمیمات تكانشی بگیرند كه می‌تواند باعث فشار در روابط شود. درمان متمركز بر این مسائل و بهبود مهارت‌های ارتباطی و حل منازعه می‌تواند بسیار كمك‌كننده باشد .

كپی لینكسبك زندگی و درمان‌های خانگی بیماری ADHDسبك زندگی و درمان‌های خانگی برای مدیریت ADHD نقش مهمی در بهبود كیفیت زندگی افراد مبتلا دارند. كارهای زیادی وجود دارد كه فرد با تغییر سبك زندگی و در خانه می‌توانند به كنترل و درمان اختلای ای دی اچ دی خود كمك كند .

اگر مبتلا به ای دی اچ دی هستید موارد زیر تغییر بزرگی ایجاد می‌كنند:لیستی از كارهای روزانه تهیه كنید و اولویت‌بندی كنید ولی به خود فشار نیاورید.وظایف را به مراحل كوچك‌تر تقسیم كنید.از برچسب‌های یادآوری استفاده كنید .

یك دفتر قرار ملاقات یا تقویم الكترونیكی برای پیگیری قرار ملاقات‌ها و مهلت‌ها داشته باشید.یك دفترچه‌ی یادداشت یا دستگاه الكترونیكی یا برنامه‌ای در گوشی خود برای ثبت ایده‌ها همراه داشته باشید.سیستم‌های بایگانی و سازماندهی اطلاعات ایجاد كرده و از آن‌ها استفاده كنید .

یك روال ثابت روزانه داشته باشید.از خانواده یا دوستان كمك بخواهید.پزشكی جایگزیندرمان‌های جایگزین برای ای دی اچ دی ثابت نشده هستندتحقیقات كمی نشان می‌دهند كه درمان‌های جایگزین می‌توانند علائم ای دی اچ دی را كاهش دهند .

با این حال، مدیتیشن ذهن‌آگاهی ممكن است در بهبود خلق‌وخو و توجه كمك كند. قبل از استفاده از روش‌های جایگزین، با پزشك مشورت كنید.كپی لینكپشتیبانی و كنار آمدن با بیماری ای دی اچ دی چیستدر حالی كه درمان می‌تواند بسیار به كنترل اختلال كم‌توجهی بیش فعالی كمك كند، انجام اقدامات دیگر می‌تواند به فرد در درك ADHD و یادگیری مدیریت آن كمك كند .

برخی از منابعی كه ممكن است به فرد كمك كند در زیر فهرست شده است. می‌توان از تیم مراقبت‌های بهداشتی برای مشاوره‌ی بیشتر و در مورد منابع بیشتر برای مطالعه و یادگیری كمك خواست.گروه‌های حمایتی: ملاقات با افراد ADHD برای تبادل تجربه و استراتژی‌های مقابله مفید است .

حمایت اجتماعی: بهتر است افراد نزدیك فرد در روند درمان دخیل باشند.محیط كاری و تحصیلی: درخواست كمك یا تغییرات كوچك در محیط كاری یا تحصیلی می‌تواند عملكرد افراد ADHD را بهبود بخشد.كپی لینكآمادگی برای ملاقات با پزشكبرای تشخیص و درمان احتمالاً ابتدا با پزشك عمومی صحبت می‌شود و بسته به نتایج ارزیابی اولیه، او ممكن است قرد را به یك متخصص، مانند روانشناس، روانپزشك یا سایر متخصصان سلامت روان ارجاع دهد .

آمادگی قبل تست ADHD در بزرگسالان چیستبرای آماده‌شدن برای قرار ملاقات با پزشك، فهرستی از موارد زیر به درك فرد از روند درمان كمك می‌كند:هر گونه علائمی كه فرد داشته‌ و مشكلاتی كه ایجاد كرده‌اند، مانند مشكل در محل كار، مدرسه یا در روابط .

اطلاعات شخصی كلیدی، از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی.تمام داروهای مصرفی، از جمله ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا مكمل‌ها، و دوز مصرفی هر كدام. همچنین مقدار كافئین و الكلی كه استفاده می‌شود و اینكه آیا از داروهای تفریحی استفاده می‌شود یا خیر نیز اطلاعات حیاتی است .

سوالاتی كه باید از پزشك خود بپرسیداگر فرد مبتلا به بیماری ADHD ارزیابی‌های قبلی و نتایج آزمایش رسمی را دارد، باید آن‌ها را همراه داشته باشد. سوالات اساسی كه باید از پزشك پرسید عبارتند از:علل احتمالی علائم من چیست؟به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟چه درمان‌هایی در دسترس است و كدام را توصیه می‌كنید؟جایگزین‌های رویكرد اولیه‌ای كه پیشنهاد می‌كنید برای ای دی اچ دی چیست؟من این مشكلات سلامتی دیگر را دارم .

چگونه می‌توانم این شرایط را با هم به بهترین شكل مدیریت كنم؟آیا باید به متخصصی مانند روانپزشك یا روانشناس مراجعه كنم؟آیا جایگزین عمومی برای دارویی كه تجویز می‌كنید وجود دارد؟چه نوع عوارض جانبی را می توانم از دارو انتظار داشته باشم؟نشریات و كتاب خوب برای شناخت ای دی اچ دی چیست؟ وب سایت‌های پیشنهادی شما برای شناخت كم‌توجهی بیش فعالی چیست؟هر زمان كه فرد چیزی را متوجه نشد نباید از پرسیدن سوال دریغ كند .

از پزشك خود چه انتظاری باید داشته باشید؟فرد باید آماده‌ی پاسخگویی به سوالاتی را كه پزشك ممكن است بپرسد، داشته باشد؛ سوالاتی مانند:چه زمانی برای اولین‌بار را به یاد می‌آورید كه در تمركز، توجه یا یك جا نشستن مشكل داشتید؟آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه‌به‌گاه؟كدام علائم بیشتر شما را آزار می‌دهد و به نظر می‌رسد چه مشكلاتی ایجاد می كنند؟شدت علائم شما چقدر است؟در چه شرایطی متوجه علائم شده‌اید: در خانه، محل كار یا در موقعیت‌های دیگر؟دوران كودكی شما چگونه بوده است؟ آیا در مدرسه مشكلات اجتماعی یا دردسرهای دیگر داشتید؟عملكرد تحصیلی و كاری فعلی و گذشته شما چگونه است؟ساعت‌ها و الگوهای خواب شما چیست؟به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می‌كند؟به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟چه داروهایی مصرف می‌كنید؟آیا كافئین مصرف می‌كنید؟آیا الكل می نوشید یا از مواد مخدر استفاده می‌كنید؟پزشك یا متخصص سلامت روان بر اساس پاسخ‌ها، علائم و نیازهای فرد سؤالات بیشتری می‌پرسد .

آماده‌سازی و پیش‌بینی سوالات به فرد كمك می‌كند از زمان خود با پزشك بهترین استفاده را ببرد.كپی لینكسخن پایانیدر پایان، مدیریت بیماری ADHD سفری است كه نیازمند صبر، آگاهی و تلاش مداوم است. این اختلال اگرچه می‌تواند چالش‌هایی در زندگی روزمره ایجاد كند، اما با تركیب درمان‌های علمی، سبك زندگی سالم و حمایت اجتماعی می‌توان به‌طور چشمگیری كیفیت زندگی را بهبود بخشید .

آنچه اهمیت دارد این است كه افراد ADHD بدانند كه این مسیر پر از فرصت برای رشد، یادگیری و موفقیت است. با همت و پشتكار، همراه با حمایت متخصصان و عزیزان، هر فردی می‌تواند پتانسیل‌های خود را كشف كرده و به زندگی‌ای رضایت‌بخش و هدفمند دست یابد .

به یاد داشته باشید، هر گامی كه برمی‌دارید، هرچند كوچك، نشانه‌ای از پیشرفت و امید است.سوالات متداولافرد ADHD چگونه هستند؟علائم ADHD می تواند مشكلاتی را در زندگی روزمره ایجاد كند. مشكل در توجه و پرت‌شدن حواس، بی‌نظمی و تعلل، مدیریت زمان، برنامه‌ریزی یا سازماندهی ضعیف، مشكل در به‌خاطر‌سپردن كارهای روزانه، گم‌كردن مكرر چیزها یا فراموشكار بودن در فعالیت‌ها از علائم قابل‌تشخیص بیماران ای دی اچ دی است .

بیماری ADHD چه احساسی دارد؟زندگی با ADHD مثل داشتن یك ذهن شلوغ و پر از افكار سریع و ایده‌های خلاقانه است. گاهی هیجان‌انگیز و گاهی گیج‌كننده، انگار ذهن همیشه در حال مسابقه است. تمركز دشوار است و انجام كارهای روزمره چالش‌برانگیز می‌شود .

آیا ADHD قابل درمان است؟ADHD را می‌توان با استفاده از دارو یا رفتاردرمانی درمان كرد، اما تركیبی از هر دو اغلب بهترین است. درمان معمولاً توسط یك متخصص، مانند یك متخصص اطفال یا روانپزشك ترتیب داده می‌شود، اگرچه ممكن است این وضعیت توسط پزشك عمومی نظارت شود .

علائم ADHD در دختران چیست؟علائم ADHD در دختران بیشتر شبیه بی‌توجهی است تا بیش فعالی. دختران مبتلا به ADHD اغلب با كلیشه‌ی انرژی بیش‌از‌حد سازگار نیستند. درعوض با توجه، سازماندهی و مدیریت زمان مشكل دارند .

ممكن است افراد، دختران مبتلا به ADHD را به اشتباه تنبل تصور كنند.آیا ADHD اوتیسم است؟ اوتیسم بسیار متمایز از ADHD است، اما به نظر می‌رسد علائم اصلی نوع تركیبی ADHD، یعنی كمبود توجه، تكانشگری و بیش فعالی نیز از ویژگی‌های اوتیسم باشند .