نور چگونه به تكامل ما كمك كرده است؟

نور چگونه به تكامل ما كمك كرده است؟علوم پایه و مهندسیعلمیپنج‌شنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۳ - ۱۷:۰۰مطالعه 4 دقیقهآنیتا طاهرانپورتبلیغاتتبلیغاتتبلیغاتنور خورشید در طول تاریخ نقش مهمی در تكامل و رفتارهای زیستی انسان‌ها داشته است و همچنان بر بدن و ذهن ما، از خواب تا ایمنی بدن اثر می‌گذارد .

تبلیغاتدر بیشتر تاریخ تكاملی ما، فعالیت انسان با نور روز مرتبط بوده است. فناوری، ما را از چرخه‌های باستانی خواب روز و بیداری شب رها كرده است، اما شواهد موجود نشان می‌دهد كه نور خورشید اثر خود را گذاشته و همچنان به اثرگذاری ادامه می‌دهد .

ما نه تنها به بیداری در روز و خواب در شب تمایل داریم، بلكه بسیاری از جنبه‌های زیستی خودمان را مدیون نور هستیم.نور ممكن است اجداد ما را به راه‌رفتن عمودی روی دو پا واداشته باشد. نور به توضیح تكامل رنگ پوست ما، چرایی مجعدبودن موهای برخی از ما و حتی اندازه چشم‌هایمان كمك می‌كند .

تاثیر نور در زندگی بسیار زیاد است. نور به شكل‌گیری خلق‌و‌خو، سیستم ایمنی بدن، نحوه‌ی عملكرد روده و موارد دیگر كمك می‌كند. نور می‌تواند ما را بیمار كند، به ما بگوید چرا بیمار هستیم، سپس ما را درمان كند. میلیون‌ها سال تاریخ تكامل بدین معنی است كه انسان همچنان مخلوقات نور هستند .

كپی لینكما ایستادیم، سپس از آفریقا خارج شدیماولین انسان مدرن در آب‌وهوای گرم آفریقا تكامل یافت. كاهش قرار‌گرفتن در معرض نور شدید خورشید یكی از دلایلی است كه چرا انسان شروع به راه‌رفتن روی دو پا كرد. هنگامی كه ما می‌ایستیم و خورشید مستقیم بالای سرمان قرار می‌گیرد، نور خورشید بسیار كمتری به بدن ما برخورد می‌كند .

موی مجعد به محافظت در برابر نور خورشید كمك می‌كندموهای فر نیز ممكن است از ما در برابر آفتاب داغ محافظت كرده باشند. شاید موی فر كه لایه‌ی ضخیم‌تری از عایق نسبت به موهای صاف است، از پوست سر بیشتر محافظت كند .

بیشتر بخوانیدپژوهشی جدید علت تكامل موی فر در انسان را توضیح می‌دهد5 اسفند 01مطالعه '3انسان‌های خرمند اولیه با داشتن پوستی با رنگدانه‌ی قوی، از محافظت اضافی در برابر نور خورشید برخوردار بودند. نور خورشید اسید فولیك (ویتامین B9) را تجزیه و پیری را تسریع می‌كند و به دی‌ان‌ای آسیب می‌رساند؛ اما در اقلیم‌های پرنوری كه اجداد ما زندگی می‌كردند، پوست تیره از تمامی این آسیب‌ها محافظت می‌كرد .

بااین‌حال پوست دارای تیرگی بسیار زیاد نبوده و می‌توانسته به اندازه‌ی كافی نور فرابنفش را برای تحریك تولید حیاتی ویتامین دی بپذیرد.اما وقتی انسان‌ها سكونت در مناطق معتدل با مقدار كمتر نور خورشید را آغاز كردند، از طریق سازگاری‌های ژنتیكی در جمعیت‌های مختلف، پیوسته پوستی روشن‌تر به‌دست آوردند .

این سازگاری‌های ژنتیكی به سرعت و احتمالاً در طول ۴۰هزار سال گذشته رخ داد.با كاهش پرتو فرابنفش در مكان‌های نزدیك‌تر به قطب‌ها‌ی زمین، رنگدانه‌ی كمتری به‌منظور محافظت از نور خورشید برای جلوگیری از تجزیه‌ی اسید فولیك مورد نیاز بود .

رنگ روشن‌تر پوست همچنین نور ضعیف و غیرمستقیم نزدیك قطب را به بدن وارد می‌كند تا بدن بتواند ویتامین دی بسازد. اما یك اشكال بزرگ وجود داشت: رنگدانه‌ی كمتر به معنای محافظت كمتر در برابر آسیب‌های خورشید است .

این پیشینه‌ی تكاملی موجب شده كه امروزه نرخ شیوع سرطان پوست در برخی از جمعیت‌ها مثل استرالیایی‌ها بسیار بالا باشد.نور خورشید به تنوع در چشم انسان نیز كمك كرده است. انسان‌هایی كه در عرض‌های جغرافیایی بالا هستند، رنگدانه‌‌ی محافظ كمتری در عنبیه‌ی خود دارند و همچنین حفره‌های چشم بزرگ‌تر و احتمالاً كره‌ی چشم بزرگ‌تر، شاید برای پذیرش نور دارند .

این ویژگی‌ها استرالیایی‌های اروپایی‌تبار را به‌ویژه در برابر نور شدید آسیب‌پذیر می‌كند. بنابراین جای تعجب نیست كه استرالیا نرخ بالای غیرعادی‌ سرطان چشم را دارد.بیشتر بخوانیدچرا مقاومت پوست ما در برابر خورشید از اجداد باستانی‌مان كمتر است؟22 شهریور 01مطالعه '8دانشمندان راهی جدید برای مراقبت از پوست در برابر نور خورشید پیدا كردند9 شهریور 95مطالعه '2كپی لینكما نمی‌توانیم ساعت بدن خود را تغییر دهیمریتم شبانه‌روزی یا چرخه خواب و بیداری كه تحت‌تاثیر مغز و هورمون‌های ما قرار دارد، یكی از دیگر از خصوصیات شكل‌گرفته در ما به‌وسیله‌ی نور است .

انسان‌ها با نور روز سازگار شده‌اند. انسان در نور روشن، می‌تواند به خوبی ببیند و رنگ‌ها را درك كند. اما در نور كم، دید ضعیفی داریم و برای جبران آن، فاقد حواس قوی مورد نیاز مثل شنوایی یا بویایی هستیم.نزدیك‌ترین خویشاوندان ما (شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و اورانگوتان‌ها) نیز در طول روز فعال هستند و در شب می‌خوابند و این دیدگاه را تقویت می‌كند كه انسان‌های اولیه نیز رفتارهای روزانه‌ی مشابهی با آن‌ها داشته‌اند .

سبك زندگی بیداری روز و خواب شب احتمالاً به تاریخ تكامل ما، قبل از میمون‌های انسان‌نمای بزرگ، تا ظهور نخستی‌ها بازمی‌گردد. اولین پستانداران به‌طور كلی شبگرد بودند، برای پنهان‌شدن از دایناسورها جثه‌ی كوچكی داشتند و از تاریكی استفاده می‌كردند .

با‌این‌حال، برخورد شهاب سنگی كه دایناسورها را از بین برد، به برخی از بازماندگان پستانداران، به ویژه نخستی‌ها، فرصت داد تا سبك زندگی خود را به فعالیت عمدتا روزانه تغییر دهند.اگر الگوی فعالیت نور روز خود را مستقیماً از نخستی‌های اولیه به ارث برده باشیم، ریتم بیداری روز و خواب شب، بخشی از تاریخ تكاملی دودمان ما برای نزدیك به ۶۶ میلیون سال بوده است .

عمیق‌بودن ریتم فعالیت در روشنایی به قدری در تاریخ تكاملی ما ریشه دوانده كه تغییر ساعت ۲۴ ساعته‌ی بدن ما بسیار دشوار است.در تاریخ تكامل انسان، فعالیت روز و خواب شب قدمت ۶۶ میلیون‌ساله داردپیشرفت‌های پی‌درپی فناوری روشنایی، رفته‌رفته بیشتر ما را از وابستگی به نور روز رها كرده است: آتش، شمع، چراغ‌های نفتی و گازی و در نهایت روشنایی الكتریكی .

با وجود روشنایی دلخواه، از نظر تئوری می‌توانیم در هر زمانی از روز به كار و تفریح بپردازیم. بااین‌حال، عملكرد شناختی و فیزیكی ما زمانی كه چرخه‌های روزانه ذاتی‌مان مختل می‌شوند، آسیب می‌شوند. به‌عنوان مثال محرومیت از خواب، شیفت كاری یا پرواززدگی در عملكرد ما تاثیر دارند .

آینده‌پژوهان قبلاً ریتم‌های شبانه‌روزی مورد نیاز برای زندگی در مریخ را مطالعه كرده‌اند. خوشبختانه، یك روز در مریخ حدود ۲۴٫۷ ساعت و بسیار شبیه به روز ما روی زمین است. این تفاوت جزئی كم‌ترین نگرانی را برای اولین مهاجرنشین‌های بی‌باك مریخی ایجاد می‌كند .

كپی لینكنور هنوز در حال تغییر ماستدر حدود ۲۰۰ سال گذشته، نور مصنوعی كمك كرده است تا حدی از ریتم‌های شبانه‌روزی اجدادی خود جدا شویم. اما در دهه‌های اخیر، دستكاری ساعات شبانه‌روزی برای بینایی ما مشكلاتی ایجاد كرده است .

بیشتر بخوانیدوقتی چشم‌ها خوب نمی‌بینند؛ چگونه نزدیك‌بینی به معضلی شایع در جهان تبدیل شد؟7 تیر 01مطالعه '7بسیاری از ژن‌های مرتبط با نزدیك‌بینی تنها در ۲۵ سال گذشته رایج‌تر شده‌اند كه نمونه‌ای بارز از تغییرات سریع تكاملی در مخزن ژنی انسان است .

اگر استعداد ژنتیكی نزدیك‌بینی دارید، كاهش قرار‌گرفتن در معرض نور طبیعی و گذراندن زمان بیشتر در نور مصنوعی احتمال آن را بیشتر می‌كند. این تغییرات قابل‌توجه در طول زندگی بسیاری از افراد رخ داده است.نور بدون شك به شكل‌دهی زیست‌شناسی ما در هزاره‌های آینده ادامه خواهد داد، اما پیش‌بینی این اثرات ممكن است در درازمدت دشوار باشد .