سیارك نزدیكی كه «قمر دوم زمین» نامیده شد، احتمالاً تكه‌ای از ماه است

سیارك نزدیكی كه «قمر دوم زمین» نامیده شد، احتمالاً تكه‌ای از ماه استنجوم و فضاعلمیپنج‌شنبه ۱۱ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۳:۵۵مطالعه 3 دقیقهصبا سلوكیتبلیغاتمشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتدانشمندان فكر می‌كنند سیارك كوچكی كه ماه اوت گذشته در نزدیكی زمین كشف شد، در اثر برخوردی باستانی روی سطح ماه به فضا پرتاب شده است .

تبلیغاتمحققان در مطالعه جدید نشان داده‌اند كه قطعه سنگ كوچكی كه به‌عنوان «قمر دوم زمین» معروف شده، احتمالاً تكه‌ای از ماه است كه هزاران سال پیش از روی سطح آن به فضا پرتاب شد.به گزارش اسپیس‌دات‌كام، سال گذشته سنگی فضایی به‌نام 2024 PT5 كه حدوداً به اندازه یك اتوبوس مدرسه است، به‌قدری آرام از كنار زمین عبور كرد كه نزدیك به دو ماه در نزدیكی سیاره ما باقی ماند .

طبق گفته ناسا، این سنگ در اوایل ژانویه دوباره بازگشت؛ سپس به سرعت و در فاصله ایمن ۱٫۸ میلیون كیلومتر یا حدود پنج برابر فاصله‌ ماه از سیاره ما، از كنار زمین عبور كرد و به مسیر خود ادامه داد. وقتی قمر دوم زمین به اندازه كافی نزدیك به ما بود، ستاره‌شناسان به سراغ مطالعه‌ی آن رفتند تا بتوانند جزئیاتش را مشاهده كنند .

اكنون، یك تیم نتیجه‌گیری كرده است كه 2024 PT5 تكه‌ای از ماه بوده است.زمین اغلب با اجرام درحال حركت، از جمله سیارك‌ها یا شهاب‌واره‌ها مواجه می‌شود كه می‌توانند به قمرهای موقت یا «شبه‌ماه» تبدیل شوند. رصدخانه‌های پیشرفته، مانند «آخرین سیستم هشدار برخورد سیاركی» (ATLAS)، برای شناسایی این مسافران طراحی شده‌اند كه معمولاً فقط برای چند هفته یا چند ماه قابل مشاهده هستند .

سیارك 2024 PT5 ابتدا ۷ اوت توسط ATLAS شناسایی شد و مشاهدات بعدی را در سرتاسر جهان به دنبال داشت. در تاریخ ۱۶ اوت، دكتر «تدی كارتا» و همكارانش این سنگ فضایی را با «تلسكوپ لاول» در آریزونا و «تلسكوپ فروسرخ» ناسا در هاوایی مشاهده كردند .

مقایسه طیف‌های سطح 2024 PT5 با پایگاه داده‌ای بزرگ از مواد شهاب‌سنگی، زمینی و آزمایشگاهی نشان داد كه این جسم فضایی بیشتر مانند سنگ‌های ماه نور را منعكس می‌كند تا هر نوع دیگر از سیارك‌هایی كه می‌شناسیم. طیف‌های این سنگ فضایی بیشترین شباهت را با نمونه‌هایی از ماه داشتند كه توسط مأموریت آپولو ۱۴ و ماه‌نشین رباتیك شوروی به زمین آورده شده بودند .

بنابراین دانشمندان به این نتیجه رسیدند كه قمر دوم موقت ما احتمالاً از نواحی مرتفع ماه منشأ گرفته است.سنگ فضایی 2024 PT5 به هیچ نمونه سیاركی شباهت نداشت«تدی كارتا»، ستاره‌شناس رصدخانه لاول در آریزونا كه رهبری مشاهدات اخیر را بر عهده داشت، در بیانیه‌ای گفت: «ما به‌طور كلی فكر می‌كردیم این سیارك ممكن است از ماه آمده باشد، اما مدرك قاطع زمانی بود كه متوجه شدیم این سیارك غنی از كانی‌های سیلیكات است؛ البته نه از آن نوعی كه در سیارك‌ها دیده می‌شود، بلكه آن‌هایی كه در نمونه‌های سنگی ماه پیدا شده‌اند .

»مشاهدات همچنین تأیید كردند كه 2024 PT5 تمام ویژگی‌های مورد انتظار یك سطح سنگی را دارد، از جمله میزان اختلالی كه مدار آن به دلیل تابش خورشیدی تجربه می‌كند. این امر به محققان امكان داد تا احتمال منشاء مصنوعی برای سیارك، مانند بدنه‌های موشكی و زباله‌های فضایی دیگر را كه در مدارهای مشابه قرار دارند، رد كنند .

2024 PT5 دومین سیارك نزدیك به زمین است كه دانشمندان مشكوك هستند از سطح ماه پرتاب شده باشد. اولین نمونه «كاموئولاوا» است كه تیمی دیگر از دانشمندان آن را به یك دهانه‌ی برخوردی قدیمی در سمت دور ماه نسبت داده‌اند .

بیشتر بخوانیدآیا قمر دوم زمین را می‌توان با چشم غیرمسلح مشاهده كرد؟دكتر «ویشنو ردی»، استاد علوم سیاره‌ای در دانشگاه آریزونا گفت: «شواهد غیرمستقیم گزینه قمری را منطقی می‌سازد. اما برای اطمینان كامل، باید بروید و نمونه‌ای از سیارك را به زمین بیاورید تا ادعا كنید كه تكه‌ای از ماه است .

» درحال حاضر برنامه‌ای جهت جمع‌آوری قطعات 2024 PT5 برای مطالعه در زمین وجود ندارد. اما چین درحال برنامه‌ریزی مأموریتی به‌نام «تیان‌ون ۲» برای جمع‌آوری نمونه‌ها از كاموئولاوا است.درحالی‌كه وجود سیاركی ناشی از انفجار در ماه می‌تواند به‌عنوان موردی استثنایی توضیح داده شود، كارتا و تیمش در مقاله‌ی خود می‌نویسند وجود دو مورد از این نوع سنگ‌ها نشان می‌دهد كه جمعیت بزرگ‌تری برای كشف در انتظار است .

دانشمندان می‌گویند حداقل ۱۶ سنگ مشابه در فهرست فعلی اجسام نزدیك به زمین، ممكن است منشاء قمری داشته باشند.سیارك‌هایی مانند 2024 PT5 به‌طور مكرر از نزدیكی زمین عبور می‌كنند، اما اندازه كوچك آن‌ها تشخیصشان را حتی با تلسكوپ‌های قدرتمند دشوار می‌سازد .

مشاهدات آینده از «رصدخانه ورا روبین» می‌تواند به شناسایی و پیگیری برخی از این سنگ‌های فضایی كوچك كمك كند. همچنین، فهرست چنین اجسامی می‌تواند برای مدل‌های شبیه‌سازی كه از سیاره دربرابر خطر برخورد اجرام نزدیك به زمین دفاع می‌كنند، ارزشمند باشد .