تحلیل ژنتیكی جدید دانشمندان، داستان قربانیان پمپئی را بازنویسی می‌كند

تحلیل ژنتیكی جدید دانشمندان، داستان قربانیان پمپئی را بازنویسی می‌كندعلوم پایه و مهندسیعلمیسه‌شنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۳ - ۲۰:۲۰مطالعه 3 دقیقهغزل امیریتبلیغاتمشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتتحلیل ژنتیكی پنج نفر از قربانیانی كه به شكل پیكره گچی در ویرانه‌های پمپئی حفظ شده‌اند، باورهای پیشین درباره‌ی این افراد و روابطشان را بازنویسی می‌كند .

تبلیغاتآزمایش‌های ژنتیكی نشان می‌دهد كه پیكره‌های گچی انسان‌ها در پمپئی، در حقیقت آن چیزی نیستند كه برای مدت‌ها تصور می‌شد. پژوهشی جدید با بازنویسی داستان غافلگیركننده‌ی قربانیان، نشان می‌دهد كه چگونه روایت‌های آرمانی می‌توانند بر شواهد باستان‌شناسی سایه اندازند .

همچنین، یافته‌های تحلیل ژنتیكی از پیچیدگی و تنوع چشمگیر جمعیت پمپئی پرده برمی‌دارد كه بسیار گسترده‌تر از تصورات قبلی است. در سال ۷۹ میلادی، فوران آتشفشان وزوو، شهر پمپئی و چندین شهر دیگر در روم باستان را زیر خاكستر مدفون كرد .

در این واقعه، بسیاری از ساكنان پمپئی در توده‌ای فشرده از خاكستر غرق شدند. با تجزیه‌ی بدن‌های این افراد، حفره‌هایی شكل گرفت كه حالت آن‌ها را در لحظات پایانی زندگی‌شان به‌خوبی حفظ كرده است.در قرن نوزدهم، باستان‌شناسان راهی یافتند تا با ریختن گچ در این حفره‌ها، قالب‌هایی شبیه به واقعیت بسازند .

تاكنون بیش از ۱۰۰ قالب گچی از قربانیان پمپئی ساخته شده كه نه تنها شكل بدن‌هایشان، بلكه استخوان‌های باقیمانده‌ی آن‌ها را نیز حفظ كرده است.تصور می‌شد این دو پیكره متعلق به دو خواهر و یا مادر و دختری باشد كه در آغوش یكدیگر جان سپرده‌اند، اما حداقل یكی از این دو نفر مذكر بود .

Archeological Park of Pompeiiبه گفته‌ی والریا آمورتی از پارك باستان‌شناسی پمپئی در ناپل ایتالیا، جالب اینجاست كه بسیاری از قالب‌های گچی بعدها برای نمایش بهتر داستان غم‌انگیز پمپئی، دستكاری شده و در موقعیت‌های احساسی‌تری قرار گرفته‌اند .

به گزارش نیوساینتیست، آمورتی و همكارانش برای درك بهتر هویت این افراد و بازنویسی داستانشان، ۱۴ قالب گچی را بررسی كردند و موفق به استخراج دی‌ان‌ای از استخوان‌های پنج نفر از آن‌ها شدند.بزرگسالی كه كودك را روی زانوهایش نشانده مذكر است و نسبتی با او نداردیافته‌های پژوهش آمورتی و همكارانش، تفاسیر گذشته از قربانیان پمپئی را كاملاً دگرگون كرد .

به عنوان نمونه، برای مدت‌ها تصور می‌شد فرد بزرگسالی كه دستبندی طلایی بر دست داشته و كودكی را روی زانوهایش نشانده، مادر آن كودك است. اما تحلیل دی‌ان‌ای نشان می‌دهد كه این فرد در حقیقت مردی است كه از نظر ژنتیكی با كودك هیچ نسبتی ندارد .

همچنین، فردی كه در نزدیكی این دو قرار داشت و پیش‌تر به‌عنوان «پدر» تفسیر شده بود، هیچ نسبتی با به‌اصطلاح «مادر و كودك» نداشت.جفت دیگری نیز وجود دارد كه تصور می‌شد دو خواهر و یا مادر و دختری باشند كه در آغوش یكدیگر جان سپرده‌اند، اما در واقع، حداقل یكی از این دو نفر مرد بوده و به احتمال زیاد هیچ نسبتی با هم نداشتند .

تحلیل ژنتیكی همچنین نشان داد كه مردم پمپئی با پیشینه‌هایی از جمعیت‌های امروزی مدیترانه شرقی، شام و یهودیان شمال آفریقا، دارای تباری متنوع و گسترده بودند. آمورتی می‌گوید نتایج تعجب‌آور نیست؛ زیرا امپراتوری روم همواره دنیایی چندفرهنگی بود و دریای مدیترانه و بندرهای آن، مردم را به هم پیوند می‌دادند .

بیشتر بخوانیدنجات از فوران آتشفشان، سپس مواجهه با زلزله؛ روایت دلخراش بدشانس‌ترین قربانیان پمپئی30 تیر 03مطالعه '3آمورتی توضیح می‌دهد: «اما واقعاً شگفت‌انگیز است كه میزان تنوع جمعیت را در شهری استانی و معمولی مانند پمپئی كشف كرده و شواهد علمی آن را از طریق دی‌ان‌ای باستانی، در دست داشته باشیم .

» الیسا میتنیك از دانشگاه هاروارد، معتقد است كه مطالعه‌ی جدید اهمیت استفاده از علم را پیش از پذیرفتن روایت‌های احساسی در باستان‌شناسی، یادآوری می‌كند.میتنیك می‌گوید: «در نهایت، یافته‌ها به ما یادآوری می‌كند كه تفسیرهای شهودی، دراماتیك و هیجان‌انگیز همیشه درست نیستند و ما را ترغیب می‌كنند تا پیش‌فرض‌های خود را مورد بررسی قرار دهیم و از آن‌ها عبور كنیم .