آیا این روباه باستانی زمانی بهترین دوست انسانها بود؟
كشف بقایای روباه ۱۵۰۰ ساله در آرژانتین، نشان میدهد كه اجداد ما مدتها قبل از حضور سگها در صحنه، از روباه به عنوان حیوان خانگی نگهداری میكردند.
آیا این روباه باستانی زمانی بهترین دوست انسانها بود؟علوم پایه و مهندسیعلمیدوشنبه ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ - ۲۱:۵۵مطالعه 4 دقیقهغزل امیریتبلیغاتتبلیغاتتبلیغاتكشف بقایای روباه ۱۵۰۰ ساله در آرژانتین، نشان میدهد كه اجداد ما مدتها قبل از حضور سگها در صحنه، از روباه به عنوان حیوان خانگی نگهداری میكردند .
تبلیغاتجوامع كوچنشین شكارچی گردآورنده با اهلیكردن گرگهای زباله جمعكن در پایان دورهی پلیستوسن، زمینه را برای حضور دیگر اعضای خانوادهی سگانی كه امروز میشناسیم و دوستشان داریم، آماده كردند. شواهد باستانشناسی حاكی از آن است كه جوامع انسانهای باستانی به روباهها نیز احترام میگداشتند و حتی آنها را در كنار خودشان دفن میكردند .
سگهای امروزی، تنها عضو از خانوادهی سگان باستانی نبودند كه به همدم انسانها تبدیل شدند. باستانشناسان آثاری از روباههای باستانی منقرضشدهای را در آمریكای جنوبی كشف كردهاند كه در میان جوامع اولیهی انسانها زندگی میكردند .
بقایای كشفشده شامل اسكلت تقریباً كامل یك روباه منقرضشده است كه در شمال غربی پاتاگونیا در آرژانتین، در گوری انسانی با قدمت ۱۵۰۰ سال دفن شده بود.تیمی از محققان، اخیراً استخوانهای روباهی را كه در میان بقایای چندین انسان شكارچی گردآورنده كشف شد، بررسی كردند و میگویند محتملترین توضیح، این است كه روباه برای جوامع اولیه به عنوان همدم یا حیوان خانگی، بسیار ارزشمند بوده است .
یافتههای مطالعه كه در مجلهی علوم باز انجمن سلطنتی منتشر شد، نشان میدهد این روباه در كنار انسانهایی زندگی میكرده كه با آنها در یك گور دفن شده بود.اوفلی لبراسور، باستانجانورشناس در دانشگاه آكسفورد و نویسندهی مطالعهی جدید، به نیویوركتایمز گفت: «به نظر میرسد كه روباه عمداً در این گورستان انسانی دفن شده است .
این روش، رویكردی آیینی است كه قبلاً نیز دیده شده بود، اما كشف آن بسیار شگفتانگیز است.» به گفتهی دكتر لبراسور، بیشتر آثار باستانشناسی سگان آمریكای جنوبی، معمولاً استخوانها یا دندانهای جداشده هستند .
اما در سال ۱۹۹۱، باستانشناسان اسكلت تقریباً كامل یك حیوان روباه مانند را در كاوش محوطهی تدفینی باستانشناسی «كانیادا سكا» در مركز آرژانتین كشف كردند. محوطه كه بهطور تصادفی توسط معدنكاران محلی خاكبرداری و كشف شد، حاوی استخوانهای حداقل ۲۴ انسان و آثار باستانی مانند مهرههای گردنبند، زیورآلات لب و سر نیزه بود .
بررسی استخوانهای انسانهای كشفشده نشان داد كه این افراد، تقریباً ۱۵۰۰ سال پیش به سبك كوچنشینی زندگی میكردند.روباه باستانی از اواخر عصر یخبندان تا حدود ۵۰۰ سال پیش در علفزارهای پاتاگونیا زندگی میكرداسكلت سگسان كشفشده در كانیادا سكا، در ابتدا به عنوان روباه آمریكای جنوبی (Lycalopex) شناخته شد؛ سردهای از زیرخانوادهی سگان روباهمانند كه هنوز هم زنده هستند .
اما بررسی دقیقتر دندانهای موجود نشان داد كه این حیوان به احتمال بیشتر، روباه منقرضشدهی دوزیچون آووس (Dusicyon avus) است كه با جثهی متوسط و وزن یكسان با سگ گلهی كوچك، به شغال شباهت دارد.روباه دیآووس بین ۱۰ تا ۱۵ كیلوگرم وزن داشت و از اواخر عصر یخبندان تا حدود ۵۰۰ سال پیش در علفزارهای پهنهی وسیعی از پاتاگونیا زندگی میكرد .
این روباه شباهت بسیاری به گرگهای جزیره فالكلند داشت كه در سال ۱۸۷۶، بر اثر شكار بیرویه منقرض شدند.بررسی استخوانهای حیوان نشان داد كه متعلق به گونهای به نام دوزیچون آووس است كه حدود ۵۰۰ سال پیش منقرض شد .
دكتر لبراسور با همكاری سینتیا ابونا، زیستشناس در مؤسسهی تكامل آرژانتین و چندین محقق دیگر، دیانای باستانی برداشتشده از نمونههای استخوان ساعد و مهرههای حیوان را تجزیهوتحلیل كردند تا هویت اسكلت را به طور قطعی ثابت كنند .
اگرچه دیانای باستانی تخریب شده بود، تیم محققان بخشی از كد ژنتیكی روباه را بازسازی كردند. سپس، محققان كد ژنتیكی را با ژنوم كامل سگهای اهلی و سگسانان زندهی آمریكای جنوبی، مانند گرگ یالدار، مقایسه و تایید كردند كه حیوان مدفون در محوطهی كانیادا سكا، همان دیآووس باستانی است .
همچنین، بررسی ژنتیكی نظریهی دورگهسازی روباههای باستانی را نیز رد كرد. برخی از دانشمندان گمان میكنند كه ۹۰۰ سال پیش، سگهای اهلی در زمانی كه به پاتاگونیا رسیدند، با روباهها جفتگیری كردند. این امر باعث ضعیفشدن خزانهی ژنی روباهها و بهوجودآمدن سگهای هیبریدی میشود كه میتوانند در رقابت با روباههای اصیل، آنها را از میدان به در كنند .
اما دكتر لبراسور و همكارانش دریافتند كه روباههای منقرضشده، به احتمال زیاد از نظر ژنتیكی با سگهای اهلی بسیار متفاوت هستند و این دو در صورت جفتشدن، نمیتوانند فرزندان بارور داشته باشند. در عوض، تأثیر فزایندهی انسان بر محیطزیست محلی و اقلیم در حال تغییر، ممكن است نقش پررنگتری در نابودی این گونه داشته باشد .
بیشتر بخوانیددانشمندان برای اولین بار دورگه سگ و روباه را شناسایی كردند25 شهریور 02مطالعه '2تئوری جدید در مورد عامل آغاز اهلی شدن سگها19 دی 99مطالعه '3معمای دیگر، این بود كه چرا بقایای روباه در محوطهی تدفینی كانیادا سكا دفن شد .
تاریخگذاری رادیوكربن استخوانهای روباه و استخوانهای انسانهای گور، نشان داد كه سن هر دو با هم مطابقت دارد. تشابه در میزان پایداری استخوانهای هر دو گونه نیز نشان میدهد كه آنها همزمان با هم دفن شدهاند .
علاوه بر این، محققان علائم ایزوتوپی حفظشده در دندانهای روباه را نیز بررسی كردند. بیشتر سگهای وحشی تقریباً فقط گوشت میخورند، اما بخشی از رژیم غذایی روباه را مواد گیاهی ذرتمانند تشكیل داده بود. انسانهای مدفون در كانیادا سكا نیز از همین مقدار مواد غذایی مشابه تغذیه میكردند .
بدین صورت، محققان نتیجه گرفتهاند كه این حیوان با شكارچی گردآورندههای پیشاتاریخی غذا میخورد و بخشی از دایرهی افراد نزدیك آنها بود.روباه باستانی مانند انسانهای همراهش غذا میخورد و مانند آنها دفن شدیافتهی جدید، نكتهی تازهای را به شواهد فزایندهی پیشین اضافه میكند و نشان میدهد كه روباهها و دیگر سگان بومی، بخش مهمی از زندگی جوامع باستانی آمریكای جنوبی بودند .
برای مثال، بقایای انسانها در محوطههای تدفینی در پرو و آرژانتین با زیورآلات ساختهشده از دندانهای حیوانات روباهمانند تزئین شده است. همچنین، شواهد باستانشناسی در شیلی نشان میدهد كه دیگر سگان نیز بخشی از رژیم غذایی محلی بودهاند .
دكتر گرندال دنگلاد كه بقایای روباه در رسوبات عصر برنز كشفشده در شبهجزیرهی ایبری را مطالعه كرده است، میگوید رابطهی بین روباه و انسانهای باستانی ممكن است از طریق تغذیهی منظم ایجاد شده باشد و محتمل است كه این روباهها فقط نقش همراه و همدم انسانها را بازی كرده باشند .
به نظر میرسد كه این روباه در كنار بومیان شكارچی گردآورندهی اولیه در منطقه زندگی میكرده است، اما دكتر لبراسور میگوید در پذیرفتن این روباه به عنوان حیوان خانگی خودش مردد است. او میگوید: «من فكر میكنم كه این حیوان احتمالاً رام شده بود، اما نمیتوانید آن را مثل حیوان خانگی معمولی در نظر بگیرید .
منبع : https://www.zoomit.ir/fundamental-science/419513-ancient-fox-lived-alongside-humans/