از مهار بوستر تا فرود قمری؛ استارشیپ برای رساندن انسان به ماه چه مسیری در پیش دارد؟

از مهار بوستر تا فرود قمری؛ استارشیپ برای رساندن انسان به ماه چه مسیری در پیش دارد؟نجوم و فضاعلمیسه‌شنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۳ - ۲۳:۱۵مطالعه 12 دقیقهمیلاد میركانیتبلیغاتمشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتمهار بوستر سوپرهوی در میانه‌ی هوا، موفقیتی شگفت‌انگیز برای اسپیس ایكس بود؛ اما تا تكمیل ساخت استارشیپ هنوز موانع بسیار زیاد دیگری وجود دارد .

تبلیغاتعملیات حیرت‌انگیز و خیره‌كننده‌ی مهار مرحله‌ی اول موشك غول‌پیكر استارشیپ در اواخر ماه گذشته توسط دو بازوی مكانیكی، گام مهمی رو به جلو در تلاش‌های اسپیس ایكس برای تغییر همیشگی رابطه‌ی بشر با آسمان‌ها بود .

اما مهار استارشیپ هرچند اتفاقی به‌شدت چشمگیر بود، صرفا نمایانگر گامی در مسیری طولانی بود. اسپیس ایكس به‌دنبال پرتاب ارزان، مكرر و مطمئن استارشیپ است و تلاش می‌كند تا روزی بیاید كه موشك‌ها به‌طور منظم به‌وسیله‌ی برج پرتاب گرفته شوند و روی پایه‌ی پرتاب قرار بگیرند، سوخت‌گیری كنند و درعرض چند ساعت دوباره به پرواز درآیند .

به‌گفته‌ی اسپیس ایكس، این تلاش‌ها روزی با فرود استارشیپ‌ها روی ماه و مریخ به اوج خود می‌رسد.منتقدان می‌گوید از آنجایی كه استارشیپ برای سفر به هر نقطه‌ای از منظومه شمسی، به سوخت‌گیری انبوه در مدار نزدیك زمین نیاز دارد، موشكی ناكارآمد است .

به‌عنوان مثال، برای پركردن كامل مخزن سوخت استارشیپ در ماموریتی قمری كه شامل رساندن انسان‌ها به سطح ماه و بازگرداندن آن‌ها به مدار ماه است، احتمالاً باید بیش از ۱۰ استارشیپ تانكر یا سوخت‌رسان به پرواز درآیند .

درمقابل، طرفداران استارشیپ باور دارند كه چشم‌انداز پرواز موشك‌های متعدد در بازه‌ی زمانی كوتاه، در پارادایم فضایی سنتی كه در آن پرتاب‌ها پرهزینه، اندك و غیرمطمئن هستند، غیرعملی به‌نظر می‌آید. اگر تصور كنیم اسپیس ایكس درطول چند سال آینده به نقطه‌ای برسد كه بتواند ده‌ها استارشیپ را در مدت چند هفته یا بیشتر پرتاب كند، چنین انتقادی كمتر برجسته به‌نظر خواهد رسید .

منتقدان می‌گوید از آنجایی كه استارشیپ به سوخت‌گیری انبوه در مدار نزدیك زمین نیاز دارد، موشكی ناكارآمد استمهار بوستر سوپرهوی در ۱۳ اكتبر در تاسیسات استاربیس در جنوب تگزاس، گام بزرگی بود كه ما را به پرواز مكرر و سریع استارشیپ نزدیك كرد .

بازیابی سوپرهوی این ایده‌ی جسورانه را تایید كرد كه برج پرتاب نه‌تنها پیش از برخاست، از موشك پشتیبانی می‌كند، بلكه می‌تواند دقایقی بعد را آن در میانه‌ی هوا بگیرد. تا همین دو سال پیش، چنین ایده‌ای عجیب و دست‌نیافتنی به‌نظر می‌رسید .

اما اسپیس ایكس اكنون ثابت كرده كه بوستر غول‌پیكرش به پایه‌های فرود دست‌وپاگیر نیاز ندارد و می‌تواند روزها زمان لازم برای بازبینی و بازگرداندن موشك فرودآمده به محل پرتاب را حذف كند. كاهش وزن موشك و كوتاه‌شدن زمان آماده‌سازی، دستاوردهای بزرگی برای استارشیپ محسوب می‌شوند .

اكنون گام بعدی چیست؟ اریك برگر، سردبیر ارشد فضا در وب‌سایت ارزتكنیكا در یادداشت تازه‌ی خود چشم‌اندازی احتمالی از نقاط عطف و اهداف اصلی برنامه‌ی ساخت استارشیپ در چند سال آینده را شرح داده است. این اهداف شامل تمام مراحل مورد انتظار در پیشرفت استارشیپ تا پیش از آزمودن توانایی فرود انسان روی ماه در برنامه آرتمیس و آغاز ماموریت‌های آزمایشی پرواز به مریخ است .

تاریخ‌های تخمینی ارائه‌شده برای هر هدف صرفا بهترین حدس ممكن هستند و به احتمال زیاد اشتباه خواهند بود.كپی لینكروشن‌شدن دوباره‌ی موتور رپتور در حین پرواز (نوامبر ۲۰۲۴)تا به امروز، استارشیپ به‌عنوان مرحله‌ی فوقانی سوپرهوی هنوز در مسیر مداری پرواز نكرده است .

مرحله‌ی دوم در طول سه پرواز اول آزمایشی، از دست رفت و در پروازهای چهارم و پنجم موفق شد برفراز اقیانوس هند بازگشت كنترل‌شده به جو زمین انجام دهد.بوستر ششمین پرواز آزمایشی استارشیپ.SpaceXدلیل اصلی اینكه استارشیپ درطول پروازهای آزمایشی قبلی وارد مدار نشد و پروازهای متعدد به‌دور زمین انجام نداد، این است كه اسپیس ایكس و اداره هوانوردی فدرال آمریكا (FAA) می‌خواهند مطمئن شوند كه موشك به‌طور ایمن به زمین بازگردانده می‌شود و در منطقه‌ای دورافتاده از اقیانوس فرود می‌آید .

استارشیپ بسیار بزرگ است و سقوط تكه‌های آن روی زمین، به‌خصوص در نواحی پرجمعیت، می‌تواند فاجعه‌بار باشد. اسپیس ایكس برای بازگرداندن كنترل‌شده‌ی استارشیپ به جو، باید توانایی روشن‌كردن دوباره‌ی موتورهای رپتور موشك در فضا را برای انجام مانور دقیق خروج از مدار نشان دهد .

درطول سومین پرواز آزمایشی استارشیپ در مارس ۲۰۲۴، اسپیس ایكس قصد داشت یك یا چند موتور رپتور را درحین پرواز روشن كند؛ اما این تلاش با خارج‌شدن موشك از كنترل متوقف شد. اسپیس ایكس در دو پرواز آزمایشی اخیر، آزمایش مورد نظر را انجام نداد؛ زیرا تیم‌های مهندسی روی بهبود توانایی‌های مرحله‌ی دوم برای ورود دوباره به جو متمركز بوده‌اند .

مهدیه یوسفیجادوی انتگرال؛ وقتی ریاضی مهار بوستر سوپرهوی اسپیس‌ایكس را ممكن كردمطالعه '12بااین‌حال، اسپیس ایكس ممكن است درطول ششمین پرواز آزمایشی یا مدت كوتاهی پس از آن، یك یا چند موتور را دوباره روشن كند .

انجام موفقیت‌آمیز این كار، به اسپیس ایكس امكان می‌دهد تا پروازهای مداری استارشیپ و احتمالا پرتاب ماهواره‌های استارلینك با این موشك را در نیمه‌ی اول سال ۲۰۲۵ آغاز كند.اسپیس ایكس اكنون استارشیپ و سوپرهوی مخصوص پرواز ششم را به سكوی پرتاب منتقل كرده و آماده‌ی پرتاب آن‌ها است .

به‌لطف دراختیار داشتن مجوز FAA، این شركت هفته‌ی گذشته اعلام كرد كه انتظار دارد پرواز بعدی استارشیپ را ۱۸ نوامبر (۲۸ آبان) انجام دهد.كپی لینكفرود آوردن استارشیپ روی زمین (اواسط تا اواخر ۲۰۲۵)اسپیس ایكس در پرواز آزمایشی پنجم، توانایی فرود استارشیپ در منطقه‌ی هدف‌گرفته‌شده در اقیانوس هند را نشان داد .

ما می‌دانیم كه این شركت یك دوربین را روی گویی شناور قرار داده بود تا بازگشت موشك به زمین را ردیابی كند و بعدا فیلم این رویداد را منتشر كرد.توانایی فرود دقیق استارشیپ، بازیابی این موشك پس از پرتاب را امكان‌پذیر می‌كند .

ایلان ماسك قبلاً به مهار استارشیپ در اوایل سال ۲۰۲۵، احتمالا با برج پرتاب جنوب تگزاس، اشاره كرده بود. (استارشیپ هنوز هیچ برج پرتاب و مهاری در نقاط دیگر جهان ندارد.) بااین‌حال، اسپیس ایكس احتمالا برای گرفتن استارشیپ در تاسیسات استاربیس، با موانع قانونی مواجه خواهد شد .

برخلاف بوستر سوپرهوی كه برفراز خلیج مكزیك پرواز می‌كند و فقط چند ثانیه قبل از تلاش برای فرود، چراغ سبز برای بازگشت به سكوی پرتاب ساحلی را دریافت می‌كند، استارشیپ در مسیر رسیدن به استاربیس، ناگزیر برفراز مكزیك (احتمالا از نزدیكی شهر جمعیت مونتری) و تگزاس پرواز می‌كند؛ درنتیجه اسپیس ایكس باید اطمینان حاصل كند كه قطعات بزرگ موشكش هنگام بازگشت به زمین برفراز خشكی، سقوط نمی‌كند .

استارشیپ در آخرین پرواز خود هنگام ورود دوباره به جو زمین عملكردی مناسب داشت.SpaceXبه‌‌همین دلیل، اسپیس ایكس ممكن است تلاش كند ابتدا استارشیپ را به صورت عمودی در مكانی دیگر فرود بیاورد. شایعاتی درمورد همكاری با استرالیا وجود دارد و به‌نقل از یكی از منابع آشنا، اسپیس ایكس اوایل سال جاری درحال گشت‌زنی و جستجو در آب‌سنگ جانستون در اقیانوس آرام بوده است .

این جزیره‌ی مرجانی و سایر مكان‌های مشابه كه كسی در آن‌ها زندگی نمی‌كند، امكان بازگشت امن‌تر استارشیپ به زمین را فراهم می‌كنند. بااین‌حال، چنین رویكردی نیازمند استفاده از پایه‌های فرود است.در آینده، اسپیس ایكس بدون شك چندین نسخه از استارشیپ خواهد ساخت .

استارشیپ‌های «تانكر» كه برای رساندن سوخت به انباری بزرگ در مدار نزدیك زمین به‌كار خواهند رفت، فاقد پایه‌های فرود هستند و با بازگشت به تگزاس یا فلوریدا، به‌وسیله‌ی برج‌های پرتاب گرفته خواهند شد. اما اسپیس ایكس برای فرود روی ماه یا مریخ، درنهایت باید پایه‌‌ها را به موشك اضافه كند .

میلاد میركانیایلان ماسك و بازگویی رویای مریخ؛ چشم‌انداز استعمار سیاره سرخ از همیشه نزدیك‌تر استمطالعه '6پرسش این است كه آیا اسپیس ایكس اكنون درحال پیشبرد پروژه‌ی «پایه‌های استارشیپ» است تا آزمایش‌های فرود را انجام دهد یا قصد دارد فعلاً به‌دنبال دریافت مجوز برای مهار استارشیپ در جنوب تگزاس باشد .

احتمال می‌رود تصمیم نهایی دراین‌باره هنوز گرفته نشده باشد.كپی لینكآزمایش انتقال سوخت مداری HLS (اواخر ۲۰۲۵)دستیابی به توانایی انتقال سوخت از یك استارشیپ به استارشیپی دیگر در مدار، نقطه‌ی عطف بزرگ بعدی برای ناسا محسوب می‌شود .

سازمان فضایی آمریكا مشتاق است كه به‌منظور هموارشدن پیشرفت برنامه آرتمیس، شاهد ساخت نسخه‌ی ماه‌نشین استارشیپ (HLS) باشد. ناسا به‌طور علنی فرود اولین خدمه روی ماه را تا سپتامبر ۲۰۲۶ به تاخیر انداخته و پیش‌تر اعلام كرده كه برای دستیابی به این تاریخ، اسپیس ایكس باید آزمایش انتقال سوخت را در سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۲۵ انجام دهد .

اسپیس ایكس برای فرود روی ماه یا مریخ، باید عنصر پایه را به استارشیپ اضافه كنداما به‌وضوح انتظار نمی‌رود كه در آن بازه‌ی زمانی شاهد آزمایش سوخت‌رسانی مداری باشیم؛ زیرا پیش از آن، كارهای مقدماتی زیادی باید انجام شود .

تصویرسازی از دو موشك استارشیپ متصل به‌هم در مدار زمین.SpaceXاسپیس ایكس برای آزمودن انتقال سوخت در فضا، باید یك استارشیپ «هدف» را به مدار نزدیك زمین پرتاب كند و یك استارشیپ «شكارچی» را به دنبال آن بفرستد .

دو موشك سپس پهلو می‌گیرند، به یكدیگر متصل می‌شوند و در اتفاقی بی‌سابقه، استارشیپ شكارچی مقادیر چشمگیری سوخت فوق‌سرد را به استارشیپ هدف منتقل خواهد كرد. درنهایت، موشك‌ها از هم جدا می‌شوند و هركدام مانور خروج از مدار انجام می‌دهند .

بیشتر بخوانیداسپیس ایكس در زمینه سوخت‌گیری فضایی با استارشیپ درحال پیشرفت است11 اردیبهشت 03مطالعه '3انجام ماموریت انتقال سوخت مداری، احتمالاً مستلزم تكمیل برج پرتاب دوم در جنوب تگزاس برای پرتاب استارشیپ شكارچی خواهد بود .

علاوه‌براین، اسپیس ایكس باید ساخت و آزمایش مكانیزم‌های اتصال، قطع سریع، حسگرهای ناوبری و پیشرانه‌های گاز داغ را به پایان برساند.اسپیس ایكس به‌سرعت كار می‌كند و بدون شك در بسیاری از جنبه‌های پروژه استارشیپ درحال پیشرفت است .

بااین‌حال، این شركت هنوز تاریخ مشخصی را برای آزمایش انتقال سوخت مداری تعیین نكرده است. به‌گفته‌ی دو منبع آشنا، اسپیس ایكس «سال آینده» را برای آزمایش هدف قرار داده؛ درنتیجه در حالت خوش‌بینانه دست‌كم یك سال تا آن رویداد شگفت‌انگیز فاصله داریم .

صرف‌نظر از نتیجه‌ی آزمایش، احتمال دارد اسپیس ایكس چندین نسخه از آزمایش را برای بهینه‌سازی مراحل سوخت‌رسانی انجام دهد.كپی لینكبه‌پرواز درآوردن دوباره سوپرهوی (اوایل ۲۰۲۶)اسپیس ایكس اكنون بوستر مرحله‌ی اول استارشیپ را بازیابی كرده است و مهندسان شركت درحال بازیابی اطلاعات فوق‌العاده ارزشمند درباره‌ی عملكرد موشك و فرسودگی سخت‌افزار هستند .

این بوستر دیگر پرواز نخواهد كرد؛ اما یكی از مراحل اولی كه در ماه‌های پیش‌رو مهار خواهد شد، ممكن است برای بار دوم به پرواز درآید.ایلان ماسك پس از مهار سوپرهوی، در شبكه‌ی اجتماعی ایكس اعلام كرد كه به احتمال زیاد استارشیپ در سال ۲۰۲۵ به توانایی چندبارمصرفی هردو مراحل موشك كه پیشرفت حیاتی مورد نیاز برای تبدیل حیات به گونه‌ی چند‌سیاره‌ای است، دست خواهد یافت .

این اظهارنظر نشان می‌دهد كه اسپیس ایكس می‌خواهد سوپرهوی و مرحله‌ی فوقانی را سال آینده دوباره به پرواز درآورد؛ اما جدول زمانی ارائه‌شده، به‌ویژه‌ برای مرحله‌ی فوقانی، خوش‌بینانه به‌نظر می‌آید.با نگاه به تاریخ، می‌توانیم برخی سرنخ‌ها را درباره‌ی زمان مورد انتظار برای پرتاب دوباره‌ی یك بوستر سوپرهوی به‌دست آوریم .

وقتی اسپیس ایكس در دسامبر ۲۰۱۵، اولین موشك فالكون ۹ را فرود آورد، كمی بیش از ۱۵ ماه طول كشید تا درنهایت در مارس ۲۰۱۷، از یك مرحله‌ی اول این موشك دوباره استفاده كند. پیشرفت استارشیپ فوریت بیشتری دارد و اسپیس ایكس اكنون منابع بسیار بیشتری دراختیار دارد؛ اما درعین‌حال سوپرهوی موشكی بسیار بزرگ‌تر و پیچیده‌تر از فالكون ۹ است .

می‌توان انتظار داشت كه اسپیس ایكس پیش از بازگرداندن یك بوستر مرحله‌ی اول به سكوی پرتاب، زمان بیشتری را برای آزمایش آن بگذارد تا خطر آسیب به زیرساخت‌های زمینی خود را محدود كند.اسپیس ایكس همچنین به‌سرعت درحال بهبود طراحی بوسترهای خود است؛ درنتیجه موشك‌هایی كه امروز فرود می‌آیند، ممكن است همان‌هایی نباشند كه دوباره پرواز می‌كنند و جای خود را به نسخه‌های بهبودیافته‌تر بدهند .

به این دلایل، تا پرواز دوباره‌ی سوپرهوی احتمالا دست‌كم یك سال دیگر زمان باقی مانده است.كپی لینكزیرساخت‌های زمینی و اكسیژن مایعموشك استارشیپ روی سكوی پرتاب.SpaceXبرای تكمیل زیرساخت‌های مورد نیاز برای پشتیبانی از پرتاب‌های مكرر استارشیپ، نمی‌توان تاریخ خاصی تعیین كرد؛ زیرا این اتفاق به‌مرور زمان رخ خواهد داد .

بااین‌حال، دستیابی به این هدف قطعا راحت نخواهد بود.به‌گفته‌ی ایلان ماسك، اسپیس ایكس قصد دارد دو برج پرتاب در جنوب تگزاس و دو برج پرتاب در فلوریدا بسازد. این چهار برج احتمالا زیرساخت‌های زمینی مورد نیاز برای پشتیبانی از برنامه آرتمیس و پرواز سوخت‌رسان‌های متعدد برای انجام فرودهای قمری خواهند بود .

ساخت این برج‌ها به تشریفات اداری زمان‌بر در قالب همكاری با نیروی فضایی ایالات متحده در فلوریدا و تكمیل بازبینی‌های محیط‌زیستی اداره هوانوردی فدرال، نیاز دارد.پرتاب چهار موشك استارشیپ در یك روز تمام ظرفیت تولید اكسیژن مایع آمریكا در آن روز را مصرف می‌كندیكی دیگر از مسائل مهم اما كمتر مورد توجه، دسترسی به اقلام اساسی مورد نیاز برای پرتاب استارشیپ است .

بوستر سوپرهوی به‌تنهایی درحدود ۳۴۰۰ تن سوخت فوق‌سرد حمل می‌كند و استارشیپ نیز نیازمند تقریباً یك‌سوم این مقدار است. بخش زیادی از این حجم عظیم سوخت را اكسیژن مایع (LOX) تشكیل می‌‌دهد و هر پرتاب استارشیپ به تولید این ماده در ایالات متحده كه توسط مشتریان مختلف ازجمله بیمارستان‌ها مصرف می‌شود، آسیب جدی وارد می‌كند .

به‌عبارت دیگر، پرتاب چهار موشك استارشیپ در یك روز تمام ظرفیت تولید اكسیژن مایع آمریكا در آن روز را مصرف می‌كند. درنتیجه، اسپیس ایكس باید راهی برای افزایش تولید اكسیژن مایع پیدا كند و از انتقال حجم عظیمی از این ماده به تگزاس جنوبی و تاسیسات پرتاب آتی استارشیپ در فلوریدا اطمینان حاصل كند .

كپی لینكآزمایش پرواز طولانی‌مدت (اواخر ۲۰۲۶)ناسا از زمان انتشار اولین نسخه‌های جدول زمانی برنامه آرتمیس در اوت ۲۰۲۱، همواره به آزمایش پرواز طولانی‌مدت استارشیپ اشاره كرده است. در آن زمان، آزمایش انتقال سوخت مداری قرار بود در سه‌ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۲۲ و آزمایش پرواز طولانی‌مدت تقریبا ۶ ماه بعد، انجام شود .

درنتیجه ما اكنون نزدیك به سه سال از برنامه‌ی اصلی عقب هستیم.تصویرسازی از موشك استارشیپ در مدار ماه.SpaceXهرچند ناسا جزئیات كمی درباره‌ی آزمایش پرواز طولانی‌مدت ارائه داده، این آزمون احتمالاً برای نشان‌دادن توانایی پرواز موشك استارشیپ در نزدیكی ماه، طراحی شده است .

برخورداری استارشیپ از توانایی تزریق خود به مدار ماه، امری ضروری است؛ زیرا فضانوردان ناسا در ماموریت‌های اولیه‌ی آرتمیس درون فضاپیمای اوراین پرتاب خواهند شد و چند روز بعد در مدار ماه با استارشیپ پهلو خواهند گرفت .

با توجه به تاخیرهای احتمالی ناشی از وضعیت نامساعد جوی و مشكلات فنی مربوط به موشك اسپیس لانچ سیستم (SLS)، استارشیپ باید بتواند حداكثر تا صد روز در مدار ماه پرسه بزند و در انتظار رسیدن خدمه بماند. درطول این مدت، استارشیپ باید به‌طور خودران در وضعیت سكونت‌پذیر باقی بماند و از جوشش چشمگیر سوخت اكسیژن مایع و متان خود جلوگیری كند .

ناسا و اسپیس ایكس احتمالاً پس از تكمیل آزمایش پرواز طولانی‌مدت، طراحی نسخه‌ی قمری استارشیپ را نهایی خواهند كرد.كپی لینكفرود قمری بدون سرنشین (اوایل تا اواسط ۲۰۲۷)مهم‌ترین آزمایش استارشیپ پیش از بازگرداندن انسان‌ها به سطح ماه، فرود قمری بدون سرنشین است .

درطول این سفر، استارشیپ با سوخت كامل از مدار نزدیك زمین خارج می‌شود و به ماه سفر می‌كند. موشك درآنجا پس از گذشت مدتی مشخص، تلاش خواهد كرد تا به‌صورت عمودی در نزدیكی قطب جنوب ماه فرود بیاید.چالش‌های متعددی در رابطه با چنین فرودی وجود دارد؛ اما یكی از مهم‌ترین نگرانی‌ها، احتمال واژگونی موشك است .

برای اجتناب از چنین حادثه‌ای، استارشیپ باید سطح نسبتاً صافی را برای فرود پیدا كند. در این ماموریت احتمالاً محموله‌ای برای آزمایش آسانسور مخصوص انتقال فضانوردان به سطح ماه، حمل و از فضاپیما تخلیه خواهد شد .

برخاست از روی سطح ماه، آزمونی تعیین‌كننده برای اثبات عملكرد استارشیپ ماه‌نشین استاستارشیپ پس از چند روز حضور در سطح قمری، به حیاتی‌ترین بخش ماموریت خود، یعنی صعود از روی ماه وارد خواهد شد. ماژول قمری فضاپیمای آپولو از سوخت‌های قابل نگهداری «ایروزین ۵۰» و «دی‌نیتروژن تتراكسید» استفاده می‌كرد كه مانند متان و اكسیژن مایع به نگهداری در دماهای فوق‌سرد نیاز نداشتند .

چالش پیش‌روی استارشیپ این است كه باید بدون برج پرتاب یا تجهیزات پشتیبان زمینی از روی سطح ماه بلند شود.برخاست از روی سطح ماه، آزمونی تعیین‌كننده برای اثبات عملكرد استارشیپ ماه‌نشین است. بسته به میزان موفقیت این پرواز آزمایشی، اسپیس ایكس و ناسا ممكن است احساس كنند كه پیش از انجام ماموریت آرتمیس ۳، باید فرود بدون سرنشین را تكرار كنند .

كپی لینكفرود قمری سرنشین‌دار (سپتامبر ۲۰۲۸)تصویرسازی از موشك استارشیپ روی سطح ماه.SpaceXاگر همه‌چیز به خوبی پیش برود، ناسا باید وعده‌ی اصلی برنامه آرتمیس را تحقق بخشد و در سال ۲۰۲۸، دو فضانورد را به سطح ماه اعزام كند .

این تاریخ، دو سال دیرتر از هدف كنونی ناسا در سپتامبر ۲۰۲۶ است و همچنان خوش‌بینانه به‌نظر می‌آید. دستیابی موفقیت‌آمیز به این هدف، وظیفه‌ای به‌شدت دشوار برای اسپیس ایكس و آژانس فضایی آمریكا است. اگر شكست‌های چشمگیر مثل تخریب برج‌های پرتاب یا حوادث ناگوار در هنگام سوخت‌رسانی فضایی رخ دهد، فرود روی ماه قطعا با تاخیرهای بیشتر مواجه خواهد شد .

به‌طور طبیعی، برخی از افراد ممكن است از خود بپرسند كه چرا اسپیس ایكس و ناسا مشغول سرمایه‌گذاری روی ماه‌نشینی بسیار پیچیده هستند؛ درحالی‌كه ماژول قمری به‌كاررفته در دهه‌‌ی ۱۹۶۰ بسیار ساده‌تر ساخته شد و مورد استفاده قرار گرفت .

پاسخ ساده برای این پرسش منصفانه است این كه آن ماه‌نشین‌های اولیه مانند سایر سخت‌افزارهای به‌كاررفته در برنامه آپولو، همچون موشك قدرتمند ساترن ۵ و كپسول آپولو، وسایل نقلیه‌ای یك‌بار مصرف بودند. همین مسئله موجب شد كه هزینه‌ی برنامه آپولو پس از گذشت مدتی كوتاه سر به فلك بكشد .

یكی از اهداف كنونی ناسا، بازگشت پایدار به ماه است و استفاده‌ی دوباره از سخت‌افزارهای لازم، شرط ضروری برای تحقق این هدف محسوب می‌شود. علاوه‌براین، برنامه آپولو فاقد ظرفیت ارسال قطعات بزرگ سخت‌افزاری به ماه بود .

حتی اگر ماژول ماه‌نشین آپولو صرفا برای حمل بار تغییر كاربری پیدا می‌كرد، حداكثر قادر به حمل تقریبا ۵ تن محموله بود؛ درحالی‌كه یك استارشیپ چندبارمصرف می‌تواند ۲۰۰ تن محموله را از روی زمین به سطح ماه برساند .

اگر ناسا از ظرفیت استارشیپ به بهترین نحو ممكن بهره بگیرد، برنامه آرتمیس می‌تواند انقلابی در سفرهای فضایی رقم بزند. اما رسیدن به آن نقطه، به صرف تلاش بسیار زیاد نیاز دارد. خوشبختانه، ایلان ماسك تمام منابع اسپیس ایكس را به پروژه‌ی استارشیپ اختصاص داده و به‌لطف پشتیبانی ناسا، دیگر نگرانی از كمبود بودجه وجود نخواهد داشت .